برد حلوا پیش آن هر سه غریب ** محسنی از مطبخ انی قریب

نان گرم و صحن حلوای عسل ** برد آنک در ثوابش بود امل

الکیاسه والادب لاهل المدر ** الضیافه والقری لاهل الوبر

الضیافة للغریب والقری ** اودع الرحمن فی اهل القری

کل یوم فی القری ضیف حدیث ** ما له غیر الاله من مغیث 2400

کل لیل فی القری وفد جدید ** ما لهم ثم سوی الله محید

تخمه بودند آن دو بیگانه ز خور ** بود صایم روز آن مومن مگر

چون نماز شام آن حلوا رسید ** بود مومن مانده در جوع شدید

آن دو کس گفتند ما از خور پریم ** امشبش بنهیم و فردایش خوریم

صبر گیریم امشب از خور تن زنیم ** بهر فردا لوت را پنهان کنیم 2405

گفت مومن امشب این خورده شود ** صبر را بنهیم تا فردا بود

پس بدو گفتند زین حکمت‌گری ** قصد تو آن است تا تنها خوری

گفت ای یاران نه که ما سه تنیم ** چون خلاف افتاد تا قسمت کنیم

هرکه خواهد قسم خود بر جان زند ** هرکه خواهد قسم خود پنهان کند

آن دو گفتندش ز قسمت در گذر ** گوش کن قسام فی‌النار از خبر 2410

گفت قسام آن بود کو خویش را ** کرد قسمت بر هوا و بر خدا

ملک حق و جمله قسم اوستی ** قسم دیگر را دهی دوگوستی

این اسد غالب شدی هم بر سگان ** گر نبودی نوبت آن بدرگان

قصدشان آن کان مسلمان غم خورد ** شب برو در بی‌نوایی بگذرد

بود مغلوب او به تسلیم و رضا ** گفت سمعا طاعة اصحابنا 2415

پس بخفتند آن شب و برخاستند ** بامدادان خویش را آراستند

روی شستند و دهان و هر یکی ** داشت اندر ورد راه و مسلکی

یک زمانی هر کسی آورد رو ** سوی ورد خویش از حق فضل‌جو

مومن و ترسا جهود و گبر و مغ ** جمله را رو سوی آن سلطان الغ

بلک سنگ و خاک و کوه و آب را ** هست واگشت نهانی با خدا 2420