کز فلک راه برون شو دیده بود ** در نظر چون مردمک پیچیده بود

مردمش چون مردمک دیدند خرد ** در بزرگی مردمک کس ره نبرد

اعتراض نخجیران بر سخن خرگوش‌‌

قوم گفتندش که ای خر گوش دار ** خویش را اندازه‌‌ی خرگوش دار 1005

هین چه لاف است این که از تو بهتران ** در نیاوردند اندر خاطر آن‌‌

معجبی یا خود قضامان در پی است ** ور نه این دم لایق چون تو کی است‌‌

جواب خرگوش نخجیران را

گفت ای یاران حقم الهام داد ** مر ضعیفی را قوی رایی فتاد

آن چه حق آموخت مر زنبور را ** آن نباشد شیر را و گور را

خانه‌‌ها سازد پر از حلوای تر ** حق بر او آن علم را بگشاد در 1010

آن چه حق آموخت کرم پیله را ** هیچ پیلی داند آن گون حیله را

آدم خاکی ز حق آموخت علم ** تا به هفتم آسمان افروخت علم‌‌

نام و ناموس ملک را در شکست ** کوری آن کس که در حق درشک است‌‌

زاهد چندین هزاران ساله را ** پوز بندی ساخت آن گوساله را

تا نتاند شیر علم دین کشید ** تا نگردد گرد آن قصر مشید 1015

علمهای اهل حس شد پوز بند ** تا نگیرد شیر ز آن علم بلند

قطره‌‌ی دل را یکی گوهر فتاد ** کان به دریاها و گردونها نداد

چند صورت آخر ای صورت پرست ** جان بی‌‌معنیت از صورت نرست‌‌

گر به صورت آدمی انسان بدی ** احمد و بو جهل خود یکسان بدی‌‌

نقش بر دیوار مثل آدم است ** بنگر از صورت چه چیز او کم است‌‌ 1020

جان کم است آن صورت با تاب را ** رو بجو آن گوهر کمیاب را

شد سر شیران عالم جمله پست ** چون سگ اصحاب را دادند دست‌‌

چه زیان استش از آن نقش نفور ** چون که جانش غرق شد در بحر نور

وصف صورت نیست اندر خامه‌‌ها ** عالم و عادل بود در نامه‌‌ها

عالم و عادل همه معنی است بس ** کش نیابی در مکان و پیش و پس‌‌ 1025

می‌‌زند بر تن ز سوی لامکان ** می‌‌نگنجد در فلک خورشید جان‌‌

ذکر دانش خرگوش و بیان فضیلت و منافع دانستن‌‌

این سخن پایان ندارد هوش دار ** گوش سوی قصه‌‌ی خرگوش دار