کین سه را خصم است بسیار و عدو ** در کمینت ایستد چون داند او

ور بگویی با یکی دو الوداع ** کل سر جاوز الاثنین شاع‌‌

گر دو سه پرنده را بندی به هم ** بر زمین مانند محبوس از الم‌‌ 1050

مشورت دارند سرپوشیده خوب ** در کنایت با غلط افکن مشوب‌‌

مشورت کردی پیمبر بسته سر ** گفته ایشانش جواب و بی‌‌خبر

در مثالی بسته گفتی رای را ** تا نداند خصم از سر پای را

او جواب خویش بگرفتی از او ** وز سؤالش می‌‌نبردی غیر بو

قصه‌‌ی مکر خرگوش‌‌

ساعتی تاخیر کرد اندر شدن ** بعد از آن شد پیش شیر پنجه زن‌‌ 1055

ز آن سبب کاندر شدن او ماند دیر ** خاک را می‌‌کند و می‌‌غرید شیر

گفت من گفتم که عهد آن خسان ** خام باشد خام و سست و نارسان‌‌

دمدمه‌‌ی ایشان مرا از خر فگند ** چند بفریبد مرا این دهر چند

سخت درماند امیر سست ریش ** چون نه پس بیند نه پیش از احمقیش‌‌

راه هموار است و زیرش دامها ** قحط معنی در میان نامها 1060

لفظها و نامها چون دامهاست ** لفظ شیرین ریگ آب عمر ماست‌‌

آن یکی ریگی که جوشد آب ازو ** سخت کمیاب است رو آن را بجو

منبع حکمت شود حکمت طلب ** فارغ آید او ز تحصیل و سبب‌‌

لوح حافظ لوح محفوظی شود ** عقل او از روح محظوظی شود

چون معلم بود عقلش ز ابتدا ** بعد از این شد عقل شاگردی و را 1065

عقل چون جبریل گوید احمدا ** گر یکی گامی نهم سوزد مرا

تو مرا بگذار زین پس پیش ران ** حد من این بود ای سلطان جان‌‌

هر که ماند از کاهلی بی‌‌شکر و صبر ** او همین داند که گیرد پای جبر

هر که جبر آورد خود رنجور کرد ** تا همان رنجوری‌‌اش در گور کرد

گفت پیغمبر که رنجوری به لاغ ** رنج آرد تا بمیرد چون چراغ‌‌ 1070

جبر چه بود بستن اشکسته را ** یا بپیوستن رگی بگسسته را

چون در این ره پای خود نشکسته‌‌ای ** بر که می‌‌خندی چه پا را بسته‌‌ای‌‌