پوست چه بود گفتهای رنگ رنگ ** چون زره بر آب کش نبود درنگ‌‌

این سخن چون پوست و معنی مغز دان ** این سخن چون نقش و معنی همچو جان‌‌

پوست باشد مغز بد را عیب پوش ** مغز نیکو را ز غیرت غیب پوش‌‌

چون قلم از باد بد دفتر ز آب ** هر چه بنویسی فنا گردد شتاب‌‌

نقش آب است ار وفا جویی از آن ** باز گردی دستهای خود گزان‌‌ 1100

باد در مردم هوا و آرزوست ** چون هوا بگذاشتی پیغام هوست‌‌

خوش بود پیغامهای کردگار ** کاو ز سر تا پای باشد پایدار

خطبه‌‌ی شاهان بگردد و آن کیا ** جز کیا و خطبه‌‌های انبیا

ز آن که بوش پادشاهان از هواست ** بار نامه‌‌ی انبیا از کبریاست‌‌

از درمها نام شاهان بر کنند ** نام احمد تا ابد بر می‌‌زنند 1105

نام احمد نام جمله انبیاست ** چون که صد آمد نود هم پیش ماست‌‌

هم در بیان مکر خرگوش‌‌

در شدن خرگوش بس تاخیر کرد ** مکر را با خویشتن تقریر کرد

در ره آمد بعد تاخیر دراز ** تا به گوش شیر گوید یک دو راز

تا چه عالمهاست در سودای عقل ** تا چه با پهناست این دریای عقل‌‌

صورت ما اندر این بحر عذاب ** می‌‌دود چون کاسه‌‌ها بر روی آب‌‌ 1110

تا نشد پر بر سر دریا چو طشت ** چون که پر شد طشت در وی غرق گشت‌‌

عقل پنهان است و ظاهر عالمی ** صورت ما موج یا از وی نمی‌‌

هر چه صورت می وسیلت سازدش ** ز آن وسیلت بحر دور اندازدش‌‌

تا نبیند دل دهنده‌‌ی راز را ** تا نبیند تیر دور انداز را

اسب خود را یاوه داند وز ستیز ** می‌‌دواند اسب خود در راه تیز 1115

اسب خود را یاوه داند آن جواد ** و اسب خود او را کشان کرده چو باد

در فغان و جستجو آن خیره‌‌سر ** هر طرف پرسان و جویان دربدر

کان که دزدید اسب ما را کو و کیست ** این که زیر ران تست ای خواجه چیست‌‌

آری این اسب است لیک این اسب کو ** با خود آ ای شهسوار اسب جو

جان ز پیدایی و نزدیکی است گم ** چون شکم پر آب و لب خشکی چو خم‌‌ 1120