قوم گفتندش که او را قصر نیست ** مر عمر را قصر، جان روشنی است‌‌

گر چه از میری و را آوازه‌‌ای است ** همچو درویشان مر او را کازه‌‌ای است‌‌

ای برادر چون ببینی قصر او ** چون که در چشم دلت رسته ست مو

چشم دل از مو و علت پاک آر ** و آن گهان دیدار قصرش چشم دار 1395

هر که را هست از هوسها جان پاک ** زود بیند حضرت و ایوان پاک‌‌

چون محمد پاک شد زین نار و دود ** هر کجا رو کرد وجه الله بود

چون رفیقی وسوسه‌‌ی بد خواه را ** کی بدانی ثم وجه الله را

هر که را باشد ز سینه فتح باب ** او ز هر شهری ببیند آفتاب‌‌

حق پدید است از میان دیگران ** همچو ماه اندر میان اختران‌‌ 1400

دو سر انگشت بر دو چشم نه ** هیچ بینی از جهان انصاف ده‌‌

گر نبینی این جهان معدوم نیست ** عیب جز ز انگشت نفس شوم نیست‌‌

تو ز چشم انگشت را بردار هین ** و آن گهانی هر چه می‌‌خواهی ببین‌‌

نوح را گفتند امت کو ثواب ** گفت او ز آن سوی و استغشوا ثیاب‌‌

رو و سر در جامه‌‌ها پیچیده‌‌اید ** لا جرم با دیده و نادیده‌‌اید 1405

آدمی دید است و باقی پوست است ** دید آن است آن که دید دوست است‌‌

چون که دید دوست نبود کور به ** دوست کاو باقی نباشد دور به‌‌

چون رسول روم این الفاظ تر ** در سماع آورد شد مشتاق‌‌تر

دیده را بر جستن عمر گماشت ** رخت را و اسب را ضایع گذاشت‌‌

هر طرف اندر پی آن مرد کار ** می‌‌شدی پرسان او دیوانه‌‌وار 1410

کاین چنین مردی بود اندر جهان ** وز جهان مانند جان باشد نهان‌‌

جست او را تاش چون بنده بود ** لا جرم جوینده یابنده بود

دید اعرابی زنی او را دخیل ** گفت عمر نک به زیر آن نخیل‌‌

زیر خرما بن ز خلقان او جدا ** زیر سایه خفته بین سایه‌‌ی خدا

یافتن رسول روم عمر را خفته در زیر درخت‌‌

آمد او آن جا و از دور ایستاد ** مر عمر را دید و در لرز اوفتاد 1415

هیبتی ز آن خفته آمد بر رسول ** حالتی خوش کرد بر جانش نزول‌‌