دو سر انگشت بر دو چشم نه ** هیچ بینی از جهان انصاف ده‌‌

گر نبینی این جهان معدوم نیست ** عیب جز ز انگشت نفس شوم نیست‌‌

تو ز چشم انگشت را بردار هین ** و آن گهانی هر چه می‌‌خواهی ببین‌‌

نوح را گفتند امت کو ثواب ** گفت او ز آن سوی و استغشوا ثیاب‌‌

رو و سر در جامه‌‌ها پیچیده‌‌اید ** لا جرم با دیده و نادیده‌‌اید 1405

آدمی دید است و باقی پوست است ** دید آن است آن که دید دوست است‌‌

چون که دید دوست نبود کور به ** دوست کاو باقی نباشد دور به‌‌

چون رسول روم این الفاظ تر ** در سماع آورد شد مشتاق‌‌تر

دیده را بر جستن عمر گماشت ** رخت را و اسب را ضایع گذاشت‌‌

هر طرف اندر پی آن مرد کار ** می‌‌شدی پرسان او دیوانه‌‌وار 1410

کاین چنین مردی بود اندر جهان ** وز جهان مانند جان باشد نهان‌‌

جست او را تاش چون بنده بود ** لا جرم جوینده یابنده بود

دید اعرابی زنی او را دخیل ** گفت عمر نک به زیر آن نخیل‌‌

زیر خرما بن ز خلقان او جدا ** زیر سایه خفته بین سایه‌‌ی خدا

یافتن رسول روم عمر را خفته در زیر درخت‌‌

آمد او آن جا و از دور ایستاد ** مر عمر را دید و در لرز اوفتاد 1415

هیبتی ز آن خفته آمد بر رسول ** حالتی خوش کرد بر جانش نزول‌‌

مهر و هیبت هست ضد همدگر ** این دو ضد را دید جمع اندر جگر

گفت با خود من شهان را دیده‌‌ام ** پیش سلطانان مه و بگزیده‌‌ام‌‌

از شهانم هیبت و ترسی نبود ** هیبت این مرد هوشم را ربود

رفته‌‌ام در بیشه‌‌ی شیر و پلنگ ** روی من ز یشان نگردانید رنگ‌‌ 1420

بس شده‌‌ستم در مصاف و کارزار ** همچو شیر آن دم که باشد کار زار

بس که خوردم بس زدم زخم گران ** دل قوی تر بوده‌‌ام از دیگران‌‌

بی‌‌سلاح این مرد خفته بر زمین ** من به هفت اندام لرزان چیست این‌‌

هیبت حق است این از خلق نیست ** هیبت این مرد صاحب دلق نیست‌‌

هر که ترسید از حق و تقوی گزید ** ترسد از وی جن و انس و هر که دید 1425