گفت با خود من شهان را دیده‌‌ام ** پیش سلطانان مه و بگزیده‌‌ام‌‌

از شهانم هیبت و ترسی نبود ** هیبت این مرد هوشم را ربود

رفته‌‌ام در بیشه‌‌ی شیر و پلنگ ** روی من ز یشان نگردانید رنگ‌‌ 1420

بس شده‌‌ستم در مصاف و کارزار ** همچو شیر آن دم که باشد کار زار

بس که خوردم بس زدم زخم گران ** دل قوی تر بوده‌‌ام از دیگران‌‌

بی‌‌سلاح این مرد خفته بر زمین ** من به هفت اندام لرزان چیست این‌‌

هیبت حق است این از خلق نیست ** هیبت این مرد صاحب دلق نیست‌‌

هر که ترسید از حق و تقوی گزید ** ترسد از وی جن و انس و هر که دید 1425

اندر این فکرت به حرمت دست بست ** بعد یک ساعت عمر از خواب جست‌‌

سلام کردن رسول روم بر عمر

کرد خدمت مر عمر را و سلام ** گفت پیغمبر سلام آن گه کلام‌‌

پس علیکش گفت و او را پیش خواند ** ایمنش کرد و به پیش خود نشاند

لا تخافوا هست نزل خایفان ** هست در خور از برای خایف آن‌‌

هر که ترسد مر و را ایمن کنند ** مر دل ترسنده را ساکن کنند 1430

آن که خوفش نیست چون گویی مترس ** درس چه دهی نیست او محتاج درس‌‌

آن دل از جا رفته را دل شاد کرد ** خاطر ویرانش را آباد کرد

بعد از آن گفتش سخنهای دقیق ** وز صفات پاک حق نعم الرفیق‌‌

وز نوازشهای حق ابدال را ** تا بداند او مقام و حال را

حال چون جلوه ست ز آن زیبا عروس ** وین مقام آن خلوت آمد با عروس‌‌ 1435

جلوه بیند شاه و غیر شاه نیز ** وقت خلوت نیست جز شاه عزیز

جلوه کرده خاص و عامان را عروس ** خلوت اندر شاه باشد با عروس‌‌

هست بسیار اهل حال از صوفیان ** نادر است اهل مقام اندر میان‌‌

از منازلهای جانش یاد داد ** وز سفرهای روانش یاد داد

وز زمانی کز زمان خالی بده ست ** وز مقام قدس که اجلالی بده ست‌‌ 1440

وز هوایی کاندر او سیمرغ روح ** پیش از این دیده ست پرواز و فتوح‌‌

هر یکی پروازش از آفاق بیش ** وز امید و نهمت مشتاق بیش‌‌