چون بنالد زار بی‌‌شکر و گله ** افتد اندر هفت گردون غلغله‌‌

هر دمش صد نامه صد پیک از خدا ** یا ربی زو شصت لبیک از خدا

زلت او به ز طاعت نزد حق ** پیش کفرش جمله ایمانها خلق‌‌

هر دمی او را یکی معراج خاص ** بر سر تاجش نهد صد تاج خاص‌‌ 1580

صورتش بر خاک و جان بر لامکان ** لامکانی فوق وهم سالکان‌‌

لامکانی نه که در فهم آیدت ** هر دمی در وی خیالی زایدت‌‌

بل مکان و لامکان در حکم او ** همچو در حکم بهشتی چارجو

شرح این کوته کن و رخ زین بتاب ** دم مزن و الله اعلم بالصواب‌‌

باز می‌‌گردیم ما ای دوستان ** سوی مرغ و تاجر و هندوستان‌‌ 1585

مرد بازرگان پذیرفت این پیام ** کاو رساند سوی جنس از وی سلام‌‌

دیدن خواجه طوطیان هندوستان را در دشت و پیغام رسانیدن از آن طوطی‌‌

چون که تا اقصای هندوستان رسید ** در بیابان طوطی چندی بدید

مرکب استانید پس آواز داد ** آن سلام و آن امانت باز داد

طوطیی ز آن طوطیان لرزید بس ** اوفتاد و مرد و بگسستش نفس‌‌

شد پشیمان خواجه از گفت خبر ** گفت رفتم در هلاک جانور 1590

این مگر خویش است با آن طوطیک ** این مگر دو جسم بود و روح یک‌‌

این چرا کردم چرا دادم پیام ** سوختم بی‌‌چاره را زین گفت خام‌‌

این زبان چون سنگ و هم آهن‌‌وش است ** و آن چه بجهد از زبان چون آتش است‌‌

سنگ و آهن را مزن بر هم گزاف ** گه ز روی نقل و گاه از روی لاف‌‌

ز آن که تاریک است و هر سو پنبه زار ** در میان پنبه چون باشد شرار 1595

ظالم آن قومی که چشمان دوختند ** ز آن سخنها عالمی را سوختند

عالمی را یک سخن ویران کند ** روبهان مرده را شیران کند

جانها در اصل خود عیسی دمند ** یک زمان زخمند و گاهی مرهمند

گر حجاب از جانها برخاستی ** گفت هر جانی مسیح آساستی‌‌

گر سخن خواهی که گویی چون شکر ** صبر کن از حرص و این حلوا مخور 1600

صبر باشد مشتهای زیرکان ** هست حلوا آرزوی کودکان‌‌