ای دریغا مرغ خوش آواز من ** ای دریغا هم دم و هم راز من‌‌

ای دریغا مرغ خوش آواز من ** ای دریغا هم دم و هم راز من‌‌ 1695

ای دریغا مرغ خوش الحان من ** راح روح و روضه و ریحان من‌‌

گر سلیمان را چنین مرغی بدی ** کی خود او مشغول آن مرغان شدی‌‌

ای دریغا مرغ کارزان یافتم ** زود روی از روی او بر تافتم‌‌

ای زبان تو بس زیانی بر وری ** چون تویی گویا چه گویم من ترا

ای زبان هم آتش و هم خرمنی ** چند این آتش در این خرمن زنی‌‌ 1700

در نهان جان از تو افغان می‌‌کند ** گر چه هر چه گویی‌‌اش آن می‌‌کند

ای زبان هم گنج بی‌‌پایان تویی ** ای زبان هم رنج بی‌‌درمان تویی‌‌

هم صفیر و خدعه‌‌ی مرغان تویی ** هم انیس وحشت هجران تویی‌‌

چند امانم می‌‌دهی ای بی‌‌امان ** ای تو زه کرده به کین من کمان‌‌

نک بپرانیده ای مرغ مرا ** در چراگاه ستم کم کن چرا 1705

یا جواب من بگو یا داد ده ** یا مرا ز اسباب شادی یاد ده‌‌

ای دریغا نور ظلمت سوز من ** ای دریغا صبح روز افروز من‌‌

ای دریغا مرغ خوش پرواز من ** ز انتها پریده تا آغاز من‌‌

عاشق رنج است نادان تا ابد ** خیز لا أقسم بخوان تا فی کبد

از کبد فارغ بدم با روی تو ** وز زبد صافی بدم در جوی تو 1710

این دریغاها خیال دیدن است ** وز وجود نقد خود ببریدن است‌‌

غیرت حق بود و با حق چاره نیست ** کو دلی کز حکم حق صد پاره نیست‌‌

غیرت آن باشد که او غیر همه ست ** آن که افزون از بیان و دمدمه ست‌‌

ای دریغا اشک من دریا بدی ** تا نثار دل بر زیبا بدی‌‌

طوطی من مرغ زیرکسار من ** ترجمان فکرت و اسرار من‌‌ 1715

هر چه روزی داد و ناداد آیدم ** او ز اول گفته تا یاد آیدم‌‌

طوطیی کاید ز وحی آواز او ** پیش از آغاز وجود آغاز او

اندرون تست آن طوطی نهان ** عکس او را دیده تو بر این و آن‌‌

می‌‌برد شادیت را تو شاد از او ** می‌‌پذیری ظلم را چون داد از او