من کسی در ناکسی دریافتم ** پس کسی در ناکسی دربافتم‌‌

من کسی در ناکسی دریافتم ** پس کسی در ناکسی دربافتم‌‌ 1735

جمله شاهان بنده‌‌ی بنده‌‌ی خودند ** جمله خلقان مرده‌‌ی مرده‌‌ی خودند

جمله شاهان پست، پست خویش را ** جمله خلقان مست، مست خویش را

می‌‌شود صیاد، مرغان را شکار ** تا کند ناگاه ایشان را شکار

بی‌‌دلان را دلبران جسته به جان ** جمله معشوقان شکار عاشقان‌‌

هر که عاشق دیدی‌‌اش معشوق دان ** کو به نسبت هست هم این و هم آن‌‌ 1740

تشنگان گر آب جویند از جهان ** آب جوید هم به عالم تشنگان‌‌

چون که عاشق اوست تو خاموش باش ** او چو گوشت می‌‌کشد تو گوش باش‌‌

بند کن چون سیل سیلانی کند ** ور نه رسوایی و ویرانی کند

من چه غم دارم که ویرانی بود ** زیر ویران گنج سلطانی بود

غرق حق خواهد که باشد غرق‌‌تر ** همچو موج بحر جان زیر و زبر 1745

زیر دریا خوشتر آید یا زبر ** تیر او دل کش تر آید یا سپر

پاره کرده‌‌ی وسوسه باشی دلا ** گر طرب را باز دانی از بلا

گر مرادت را مذاق شکر است ** بی‌‌مرادی نه مراد دل بر است‌‌

هر ستاره‌‌ش خونبهای صد هلال ** خون عالم ریختن او را حلال‌‌

ما بها و خونبها را یافتیم ** جانب جان باختن بشتافتیم‌‌ 1750

ای حیات عاشقان در مردگی ** دل نیابی جز که در دل بردگی‌‌

من دلش جسته به صد ناز و دلال ** او بهانه کرده با من از ملال‌‌

گفتم آخر غرق تست این عقل و جان ** گفت رو رو بر من این افسون مخوان‌‌

من ندانم آن چه اندیشیده‌‌ای ** ای دو دیده دوست را چون دیده‌‌ای‌‌

ای گران جان خوار دیده ستی و را ** ز آن که بس ارزان خریده ستی و را 1755

هر که او ارزان خرد ارزان دهد ** گوهری طفلی به قرصی نان دهد

غرق عشقی‌‌ام که غرق است اندر این ** عشقهای اولین و آخرین‌‌

مجملش گفتم نکردم ز آن بیان ** ور نه هم افهام سوزد هم زبان‌‌

من چو لب گویم لب دریا بود ** من چو لا گویم مراد الا بود