-
صبح شد ای صبح را پشت و پناه ** عذر مخدومی حسام الدین بخواه
- Sabah oldu, ey sabahın penahı Tanrı! (Ben özür serd edemiyorum), bize hizmet eden Hüsâmettin’den sen özür dile!
-
عذر خواه عقل کل و جان تویی ** جان جان و تابش مرجان تویی
- Aklı-ı Küll’ün ve canın özür dileyeni sensin; canların canı, mercanın parıltısı sensin.
-
تافت نور صبح و ما از نور تو ** در صبوحی با می منصور تو
- Sabahın nuru parladı, biz de bu sabah çağında senin Mansur şarabını içmekteyiz.
-
دادهی تو چون چنین دارد مرا ** باده که بود کاو طرب آرد مرا 1810
- Senin feyzin bizi böyle mest ettikçe şarap ne oluyor ki bize neşe versin!
-
باده در جوشش گدای جوش ماست ** چرخ در گردش گدای هوش ماست
- Şarap, coşkunlukla bizim yoksulumuzdur; felek; dönüşte aklımızın fakiridir.
-
باده از ما مست شد نی ما از او ** قالب از ما هست شد نی ما از او
- Şarap bizden sarhoş oldu, biz ondan değil... Beden bizden var oldu, biz ondan değil!
-
ما چو زنبوریم و قالبها چو موم ** خانه خانه کرده قالب را چو موم
- Biz arı gibiyiz, bedenler mum gibi. Tanrı, bedenleri bal mumu gibi göz göz ev ev yapmıştır.
-
رجوع به حکایت خواجهی تاجر
- Tacir hikâyesine dönüş
-
بس دراز است این حدیث خواجه گو ** تا چه شد احوال آن مرد نکو
- Bu bahis çok uzundur, tacirin hikâyesini anlat ki o iyi adamın ne hale geldiği, ne olduğu anlaşılsın.
-
خواجه اندر آتش و درد و حنین ** صد پراکنده همیگفت این چنین 1815
- Tacir, ateşler, dertler, feryatlar içinde, böyle yüzlerce karmakarışık sözler söylüyordu.
-
گه تناقض گاه ناز و گه نیاز ** گاه سودای حقیقت گه مجاز
- Gâh birbirini tutmaz sözler söylüyor, gâh naz ediyor, gâh niyaz eyliyor; gâh hakikat aşkını, gâh mecaz sevdasını ifade ediyordu.
-
مرد غرقه گشته جانی میکند ** دست را در هر گیاهی میزند
- Suya batan adam fazla debelenir, eline geçen ota tutunur.
-
تا کدامش دست گیرد در خطر ** دست و پایی میزند از بیم سر
- O tehlike zamanında elini kim tutacak diye can korkusuyla şuraya, buraya elini sallar durur, yüzmeye çalışıp çabalar.
-
دوست دارد یار این آشفتگی ** کوشش بیهوده به از خفتگی
- Sevgili, bu divaneliği, bu perişanlığı sever. Beyhude yere çalışıp çabalamak, uyumaktan iyidir.
-
آن که او شاه است او بیکار نیست ** ناله از وی طرفه کاو بیمار نیست 1820
- Padişah olan; işsiz, güçsüz değildir. Hasta olmayanın feryat ve figan etmesi, şaşılacak şeydir!
-
بهر این فرمود رحمان ای پسر ** کل يوم هو فی شأن ای پسر
- Tanrı, ey oğul, onun için “Külle yevmin hüve fi şe’n “ buyurdu.
-
اندر این ره میتراش و میخراش ** تا دم آخر دمی فارغ مباش
- Bu yolda yolun, tırmalan, son nefese kadar bir an bile boş durma!
-
تا دم آخر دمی آخر بود ** که عنایت با تو صاحب سر بود
- Olabilir ki son nefeste bir dem inayete erişirsin. O inayet, seni sırdaş eder.
-
هر چه میکوشند اگر مرد و زن است ** گوش و چشم شاه جان بر روزن است
- Padişahın kulağı, gözü penceredir; erkeğin canı olsun, kadının canı olsun... bir can neye çalışırsa, onu duyar, görür!
-
برون انداختن مرد تاجر طوطی را از قفس و پریدن طوطی مرده
- Tacirin, ölü duduyu kafesten dışarı atması ve dudunun uçması
-
بعد از آنش از قفس بیرون فگند ** طوطیک پرید تا شاخ بلند 1825
- Tacir ondan sonra duduyu kafesten dışarı attı. Duducuk, uçup bir yüksek ağacın dalına kondu.
-
طوطی مرده چنان پرواز کرد ** کافتاب از چرخ ترکی تاز کرد
- Güneş, ufuktan nasıl süratle doğarsa o dudu da, o çeşit uçtu.
-
خواجه حیران گشت اندر کار مرغ ** بیخبر ناگه بدید اسرار مرغ
- Tacir, hiçbir şeyden haberi yokken kuşun esrarını bu işe şaşırıp kaldı.
-
روی بالا کرد و گفت ای عندلیب ** از بیان حال خودمان ده نصیب
- Yüzünü yukarı çevirip “Ey bülbül! Halini bildir, bu hususta bize de bir nasip ver!
-
او چه کرد آن جا که تو آموختی ** ساختی مکری و ما را سوختی
- Hindistan’daki dudu ne yaptı da sen öğrendin, bir oyun ettin, canımızı yaktın!” dedi.
-
گفت طوطی کاو به فعلم پند داد ** که رها کن لطف آواز و وداد 1830
- Dudu dedi ki: “O, hareketiyle bana nasihat etti; “Güzelliği, söz söylemeyi ve neşeyi bırak;
-
ز آن که آوازت ترا در بند کرد ** خویشتن مرده پی این پند کرد
- Çünkü söz söylemen seni hapse tıktı” dedi. Bu nasihati vermek için kendisini ölü gösterdi.