عقل جزوی عشق را منکر بود ** گر چه بنماید که صاحب سر بود

زیرک و داناست اما نیست نیست ** تا فرشته لا نشد اهریمنی است‌‌

او به قول و فعل یار ما بود ** چون به حکم حال آیی لا بود

لا بود چون او نشد از هست نیست ** چون که طوعا لا نشد کرها بسی است‌‌ 1985

جان کمال است و ندای او کمال ** مصطفی گویان ارحنا یا بلال‌‌

ای بلال افراز بانگ سلسلت ** ز آن دمی کاندر دمیدم در دلت‌‌

ز آن دمی کادم از آن مدهوش گشت ** هوش اهل آسمان بی‌‌هوش گشت‌‌

مصطفی بی‌‌خویش شد ز آن خوب صوت ** شد نمازش از شب تعریس فوت‌‌

سر از آن خواب مبارک بر نداشت ** تا نماز صبحدم آمد به چاشت‌‌ 1990

در شب تعریس پیش آن عروس ** یافت جان پاک ایشان دستبوس‌‌

عشق و جان هر دو نهانند و ستیر ** گر عروسش خوانده‌‌ام عیبی مگیر

از ملولی یار خامش کردمی ** گر همو مهلت بدادی یک دمی‌‌

لیک می‌‌گوید بگو هین عیب نیست ** جز تقاضای قضای غیب نیست‌‌

عیب باشد کاو نبیند جز که عیب ** عیب کی بیند روان پاک غیب‌‌ 1995

عیب شد نسبت به مخلوق جهول ** نی به نسبت با خداوند قبول‌‌

کفر هم نسبت به خالق حکمت است ** چون به ما نسبت کنی کفر آفت است‌‌

ور یکی عیبی بود با صد حیات ** بر مثال چوب باشد در نبات‌‌

در ترازو هر دو را یکسان کشند ** ز آن که آن هر دو چو جسم و جان خوشند

پس بزرگان این نگفتند از گزاف ** جسم پاکان عین جان افتاد صاف‌‌ 2000

گفتشان و نفسشان و نقششان ** جمله جان مطلق آمد بی‌‌نشان‌‌

جان دشمن دارشان جسم است صرف ** چون زیاد از نرد او اسم است صرف‌‌

آن به خاک اندر شد و کل خاک شد ** وین نمک اندر شد و کل پاک شد

آن نمک کز وی محمد املح است ** ز آن حدیث با نمک او افصح است‌‌

این نمک باقی است از میراث او ** با تواند آن وارثان او بجو 2005

پیش تو شسته ترا خود پیش کو ** پیش هستت جان پیش اندیش کو