در شب تعریس پیش آن عروس ** یافت جان پاک ایشان دستبوس‌‌

عشق و جان هر دو نهانند و ستیر ** گر عروسش خوانده‌‌ام عیبی مگیر

از ملولی یار خامش کردمی ** گر همو مهلت بدادی یک دمی‌‌

لیک می‌‌گوید بگو هین عیب نیست ** جز تقاضای قضای غیب نیست‌‌

عیب باشد کاو نبیند جز که عیب ** عیب کی بیند روان پاک غیب‌‌ 1995

عیب شد نسبت به مخلوق جهول ** نی به نسبت با خداوند قبول‌‌

کفر هم نسبت به خالق حکمت است ** چون به ما نسبت کنی کفر آفت است‌‌

ور یکی عیبی بود با صد حیات ** بر مثال چوب باشد در نبات‌‌

در ترازو هر دو را یکسان کشند ** ز آن که آن هر دو چو جسم و جان خوشند

پس بزرگان این نگفتند از گزاف ** جسم پاکان عین جان افتاد صاف‌‌ 2000

گفتشان و نفسشان و نقششان ** جمله جان مطلق آمد بی‌‌نشان‌‌

جان دشمن دارشان جسم است صرف ** چون زیاد از نرد او اسم است صرف‌‌

آن به خاک اندر شد و کل خاک شد ** وین نمک اندر شد و کل پاک شد

آن نمک کز وی محمد املح است ** ز آن حدیث با نمک او افصح است‌‌

این نمک باقی است از میراث او ** با تواند آن وارثان او بجو 2005

پیش تو شسته ترا خود پیش کو ** پیش هستت جان پیش اندیش کو

گر تو خود را پیش و پس داری گمان ** بسته‌‌ی جسمی و محرومی ز جان‌‌

زیر و بالا پیش و پس وصف تن است ** بی‌‌جهت آن ذات جان روشن است‌‌

بر گشا از نور پاک شه نظر ** تا نپنداری تو چون کوته نظر

که همینی در غم و شادی و بس ** ای عدم کو مر عدم را پیش و پس‌‌ 2010

روز باران است می‌‌رو تا به شب ** نی از این باران از آن باران رب‌‌

قصه‌‌ی سؤال کردن عایشه از مصطفی علیه السلام که امروز باران بارید چون تو سوی گورستان رفتی جامه‌‌های تو چون تر نیست‌‌

مصطفی روزی به گورستان برفت ** با جنازه‌‌ی مردی از یاران برفت‌‌

خاک را در گور او آگنده کرد ** زیر خاک آن دانه‌‌اش را زنده کرد

این درختانند همچون خاکیان ** دستها بر کرده‌‌اند از خاکدان‌‌

سوی خلقان صد اشارت می‌‌کنند ** و آن که گوش استش عبارت می‌‌کنند 2015