بر گشا از نور پاک شه نظر ** تا نپنداری تو چون کوته نظر

Kısa görüşlüler gibi zanna düşmemek için gözünü, o pâ padişahın nuruyla aç!

که همینی در غم و شادی و بس ** ای عدم کو مر عدم را پیش و پس‌‌ 2010

Sen mademki zahiri önü, sonu düşünmektesin... Ancak ve ancak bu gam ve neşe âlemindesin. Ey hakikatte yok olan! Yok olan nerede ön, nerede son?

روز باران است می‌‌رو تا به شب ** نی از این باران از آن باران رب‌‌

Yağmurlu gündür, gece çağına kadar yürü! Bu yağmur, bildiğimiz yağmur değil! Tanrı yağmurlarından.

قصه‌‌ی سؤال کردن عایشه از مصطفی علیه السلام که امروز باران بارید چون تو سوی گورستان رفتی جامه‌‌های تو چون تر نیست‌‌

Ayşe’nin -Tanrı ondan razı olsun- Mustafa Sallâllahu aleyhi vessellem’e “ Bugün yağmur yağdı. Sen mezarlığa gittiğin halde niçin elbisen ıslak değil? “diye sorması

مصطفی روزی به گورستان برفت ** با جنازه‌‌ی مردی از یاران برفت‌‌

Mustafa, bir gün, dostlarından birinin cenazesiyle ve dostlarla mezarlığa gitti.

خاک را در گور او آگنده کرد ** زیر خاک آن دانه‌‌اش را زنده کرد

Onun mezarına toprak doldurdu, tohumunu yeraltında diriltti.

این درختانند همچون خاکیان ** دستها بر کرده‌‌اند از خاکدان‌‌

Bu ağaçlar, toprak altındaki insanlara benzerler. Ellerini topraktan çıkarıp;

سوی خلقان صد اشارت می‌‌کنند ** و آن که گوش استش عبارت می‌‌کنند 2015

Halka doğru yüz türlü işaretlerde bulunurlar, duyana söz söylerler.

با زبان سبز و با دست دراز ** از ضمیر خاک می‌‌گویند راز

Yeşil dilleriyle, uzun elleriyle toprağın içindeki sırları anlatırlar.

همچو بطان سر فرو برده به آب ** گشته طاوسان و بوده چون غراب‌‌

Kazlar gibi başlarını su içine çekmişler. Karga gibiyken tavus haline gelmişlerdir.

در زمستانشان اگر محبوس کرد ** آن غرابان را خدا طاوس کرد

Tanrı, onları kış vakti hapsetmişse de baharda o kargaları tavus haline getirir.

در زمستانشان اگر چه داد مرگ ** زنده‌‌شان کرد از بهار و داد برگ‌‌

Kışın onlara ölüm vermişse de bahar yüzünden yine diriltip yapraklandırır, yeşertir.

منکران گویند خود هست این قدیم ** این چرا بندیم بر رب کریم‌‌ 2020

Münkirler der ki: “Eskiden beri olagelmiş bir şey. Neden bunu kerem sahibi Tanrı’ya isnat edelim?”

کوری ایشان درون دوستان ** حق برویانید باغ و بوستان‌‌

Onların körlüğüne rağmen Tanrı, dostların gönüllerinde bağlar, bahçeler bitirmiştir.

هر گلی کاندر درون بویا بود ** آن گل از اسرار کل گویا بود

Gönülde kokan her gül, kül sırlarından bahisler açar.

بوی ایشان رغم انف منکران ** گرد عالم می‌‌رود پرده دران‌‌

Onların kokuları, münkirlerin burunlarını yere sürtmek için perdeleri yırtarak dünyanın etrafını dönüp dolaşırlar.

منکران همچون جعل ز آن بوی گل ** یا چو نازک مغز در بانگ دهل‌‌

Münkirler, o gönül kokusuna karşı kara böcek gibidirler; dayanamazlar. Yahut davul sesine tahammül edemeyen beyni zayıf kimseye benzerler.

خویشتن مشغول می‌‌سازند و غرق ** چشم می‌‌دزدند زین لمعان برق‌‌ 2025

Kendilerini meşgul ve müstağrak gösterirler. Şimşek parıltısından gözlerini yumarlar.

چشم می‌‌دزدند و آن جا چشم نی ** چشم آن باشد که بیند مأمنی‌‌

Göz yumarlar ama, onların bulundukları makamdaki göz değildir ki. Göz odur ki bir sığınak görsün.

چون ز گورستان پیمبر باز گشت ** سوی صدیقه شد و هم راز گشت‌‌

Peygamber, mezarlıktan dönünce Sıddîka’nın yanına giderek konuşup görüşmeye başladı.

چشم صدیقه چو بر رویش فتاد ** پیش آمد دست بر وی می‌‌نهاد

Sıddîka’nın gözü, Peygamber’in yüzüne ilişince önüne gelip elini onun üstüne,

بر عمامه و روی او و موی او ** بر گریبان و بر و بازوی او

Sarığına, yüzüne, saçına, yakasına, göğsüne, kollarına sürdü.

گفت پیغمبر چه می‌‌جویی شتاب ** گفت باران آمد امروز از سحاب‌‌ 2030

Peygamber, “Böyle acele acele ne arıyorsun?” dedi. Ayşe “Bugün hava bulutluydu, yağmur yağdı.

جامه‌‌هایت می‌‌بجویم از طلب ** تر نمی‌‌بینم ز باران ای عجب‌‌

Elbisende yağmurun eserini arıyorum. Gariptir ki üstünü, başını yağmurdan ıslanmamış görmekteyim” dedi.

گفت چه بر سر فگندی از ازار ** گفت کردم آن ردای تو خمار

Peygamber “O sırada başına ne örtmüşsün, baş örtün neydi? Diye sordu. Ayşe senin ridanı başıma örtmüştüm” dedi.

گفت بهر آن نمود ای پاک جیب ** چشم پاکت را خدا باران غیب‌‌

Peygamber dedi ki: “Ey yeni yakası tertemiz Hatun! Tanrı onun için temiz gözüne gayb yağmurunu gösterdi.”