ناید آن الا که بر خاصان پدید ** باقیان فی لبس من خلق جدید

هست باران از پی پروردگی ** هست باران از پی پژمردگی‌‌

نفع باران بهاران بو العجب ** باغ را باران پاییزی چو تب‌‌

آن بهاری ناز پروردش کند ** وین خزانی ناخوش و زردش کند

همچنین سرما و باد و آفتاب ** بر تفاوت دان و سر رشته بیاب‌‌ 2040

همچنین در غیب انواع است این ** در زیان و سود و در ربح و غبین‌‌

این دم ابدال باشد ز آن بهار ** در دل و جان روید از وی سبزه‌‌زار

فعل باران بهاری با درخت ** آید از انفاسشان در نیک بخت‌‌

گر درخت خشک باشد در مکان ** عیب آن از باد جان افزا مدان‌‌

باد کار خویش کرد و بروزید ** آن که جانی داشت بر جانش گزید 2045

در معنی این حدیث که اغتنموا برد الربیع الی آخره‌‌

گفت پیغمبر ز سرمای بهار ** تن مپوشانید یاران زینهار

ز آن که با جان شما آن می‌‌کند ** کان بهاران با درختان می‌‌کند

لیک بگریزید از سرد خزان ** کان کند کاو کرد با باغ و رزان‌‌

راویان این را به ظاهر برده‌‌اند ** هم بر آن صورت قناعت کرده‌‌اند

بی‌‌خبر بودند از جان آن گروه ** کوه را دیده ندیده کان بکوه‌‌ 2050

آن خزان نزد خدا نفس و هواست ** عقل و جان عین بهار است و بقاست‌‌

مر ترا عقل است جزوی در نهان ** کامل العقلی بجو اندر جهان‌‌

جزو تو از کل او کلی شود ** عقل کل بر نفس چون غلی شود

پس به تاویل این بود کانفاس پاک ** چون بهار است و حیات برگ و تاک‌‌

از حدیث اولیا نرم و درشت ** تن مپوشان ز آن که دینت راست پشت‌‌ 2055

گرم گوید سرد گوید خوش بگیر ** تا ز گرم و سرد بجهی وز سعیر

گرم و سردش نو بهار زندگی است ** مایه‌‌ی صدق و یقین و بندگی است‌‌

ز آن که زو بستان جانها زنده است ** این جواهر بحر دل آگنده است‌‌

بر دل عاقل هزاران غم بود ** گر ز باغ دل خلالی کم شود

پرسیدن صدیقه (س) از پیامبر (ص) که سر باران امروزینه چه بود

گفت صدیقه که ای زبده‌‌ی وجود ** حکمت باران امروزین چه بود 2060