آن نوای رشک زهره آمده ** همچو آواز خر پیری شده‌‌

Zühere’nin bile haset ettiği o güzel sesi, kart eşeğin sesine benzedi.

خود کدامین خوش که او ناخوش نشد ** یا کدامین سقف کان مفرش نشد

Zaten hangi hoş vardır ki nahoş olmamıştır? Yahut hangi tavan vardır ki yıkılmamış, yere serilmemiştir.

غیر آواز عزیزان در صدور ** که بود از عکس دمشان نفخ صور

Ancak Sûr’un üfürülmesi, nefeslerinin aksinden ibaret olan yüce azizlerin sesleri, bundan müstesnadır; onların sesleri bakidir.

اندرونی کاندرونها مست از اوست ** نیستی کاین هستهامان هست از اوست‌‌ 2080

Onların gönülleri, öyle bir gönüldür ki gönüller, ondan sarhoştur. Yoklukları öyle bir yokluktur ki bizim varlıklarımız, o yokluktan var olmuşlardır.

کهربای فکر و هر آواز او ** لذت الهام و وحی و راز او

Her fikrin, her sesin kehlibarı (fikirleri ve sesleri çeken) o gönüldür. İlham, vahiy ve sır lezzeti yine o gönülden ibarettir.

چون که مطرب پیرتر گشت و ضعیف ** شد ز بی‌‌کسبی رهین یک رغیف‌‌

Çalgıcı bir hayli ihtiyarlayıp zayıflayınca kazançsızlıktan bir parçacık yufka ekmeğine bile muhtaç hale geldi.

گفت عمر و مهلتم دادی بسی ** لطفها کردی خدایا با خسی‌‌

Dedi ki: “Tanrım, bana çok ömür ve mühlet verdin, hakir bir kişiye karşı lütuflarda bulundun.

معصیت ورزیده‌‌ام هفتاد سال ** باز نگرفتی ز من روزی نوال‌‌

Yetmiş yıldır isyan edip durdum. Benden bir gün bile ihsanını kesmedin.

نیست کسب امروز مهمان توام ** چنگ بهر تو زنم آن توام‌‌ 2085

Bugün kazanç yok, senin konuğunum. Çengi sana çalacağım, gayrı seninim.”

چنگ را برداشت و شد الله جو ** سوی گورستان یثرب آه گو

Çengi omuzlayıp Tanrı aramağa yola düştü; ah ederek Medine Mezarlığına doğru yollandı.

گفت خواهم از حق ابریشم بها ** کاو به نیکویی پذیرد قلبها

“Tanrı’dan kiriş parası isteyeceğim. Çünkü o kendisine karşı halis olan kalplere kerem ve ihsanıyla eder” dedi.

چون که زد بسیار و گریان سر نهاد ** چنگ بالین کرد و بر گوری فتاد

Bir hayli çenk çalıp ağladı ve başını yere koydu, çengi yastık yaptı bir mezara yaslandı.

خواب بردش مرغ جانش از حبس رست ** چنگ و چنگی را رها کرد و بجست‌‌

Çalgıcıyı uyku bastırdı, can kuşu kafesten kurtuldu; çalgıyı da bırakıp sıçradı.

گشت آزاد از تن و رنج جهان ** در جهان ساده و صحرای جان‌‌ 2090

Sâf bir âleme, can sahrasına vararak tenden ve cihan mihnetinden kurtuldu.

جان او آن جا سرایان ماجرا ** کاندر اینجا گر بماندندی مرا

Canı, orada macerasını şöyle terennüm etmekteydi: Beni burada bıraksalardı.

خوش بدی جانم در این باغ و بهار ** مست این صحرا و غیبی لاله‌‌زار

Canım bu bahçede, bu bahar çağında ne hoş bir hale gelir, bu ovanın bu gayb lâleliğinin sarhoşu olurdu.

بی‌‌پر و بی‌‌پا سفر می‌‌کردمی ** بی‌‌لب و دندان شکر می‌‌خوردمی‌‌

Başsız, ayaksız seferler eder, dişsiz, dudaksız şekerler yedim.

ذکر و فکری فارغ از رنج دماغ ** کردمی با ساکنان چرخ لاغ‌‌

Felek sakinleriyle zahmetsiz, mihnetsiz zikre, dimağsız fikre dalar, onlarla lâtifeler ederdim.

چشم بسته عالمی می‌‌دیدمی ** ورد و ریحان بی‌‌کفی می‌‌چیدمی‌‌ 2095

Gözleri kapalı olarak bir âlem görür; elsiz, avuçsuz güller, reyhanlar devşirirdim...

مرغ آبی غرق دریای عسل ** عین ایوبی شراب و مغتسل‌‌

Çalgıcı, bir su kuşuydu; bu âlem de bir bal denizi. Bu bal Eyyub Peygamber’in içtiği ve yıkandığı pınardı.

که بدو ایوب از پا تا به فرق ** پاک شد از رنجها چون نور شرق‌‌

Eyyub, o pınarda yıkanarak tepeden tırnağa kadar doğu nuru gibi bütün hastalıklardan arındı, pirüpak oldu.

مثنوی در حجم گر بودی چو چرخ ** درنگنجیدی در او زین نیم برخ‌‌

Mesnevi hacım bakımından felekler kadar bile olsa yine bu âlemin, hatta küçük bir cüz’ünü ihata edemezdi.

کان زمین و آسمان بس فراخ ** کرد از تنگی دلم را شاخ شاخ‌‌

Hâlbuki çok geniş olan o yerler gök, darlıktan gönlümü paramparça etti.

وین جهانی کاندر این خوابم نمود ** از گشایش پر و بالم را گشود 2100

Bu bir âlemdir ki bana rüyada göründü; açıklığıyla kolumu, kanadımı açtı.

این جهان و راهش ار پیدا بدی ** کم کسی یک لحظه‌‌ای آن جا بدی‌‌

Bu âlemle bu âlemin yolu meydanda olsaydı dünyada pek az kimse, ancak bir lâhzacık kalırdı.