چون به طوفی خود به طوفی مرتدی ** چون به خانه آمدی هم با خودی
Sen, kendi tarafından tavaf edip durdukça nasıl tavafta olursun, kendinde oldukça nasıl olur da Kâbeye gelmiş sayılırsın?
ای خبرهات از خبر ده بی‌‌خبر ** توبه‌‌ی تو از گناه تو بتر2205
Haberlerin haber vericiden bihaberdir; tövben günahından beterdir.
ای تو از حال گذشته توبه جو ** کی کنی توبه از این توبه بگو
Ey geçen hallerden tövbe etmek isteyen! Bu tövbe etmekten ne vakit tövbe edeceksin, söyle! Gâh zir nağmesini kıble edinirsin; gâh ağlayıp inlemeyi öper durursun.”
گاه بانگ زیر را قبله کنی ** گاه گریه‌‌ی زار را قبله زنی
Faruk, sırlara ayna olunca ihtiyar çalgıcının canı da cisminde uyandı.
چون که فاروق آینه‌‌ی اسرار شد ** جان پیر از اندرون بیدار شد
Artık can gibi, ağlamadan gülmeden kurtuldu. Canı gitti, bambaşka bir canla dirildi.
همچو جان بی‌‌گریه و بی‌‌خنده شد ** جانش رفت و جان دیگر زنده شد
O zaman gönlüne öyle bir hayret geldi ki yerden de dışarda kaldı, gökten
حیرتی آمد درونش آن زمان ** که برون شد از زمین و آسمان2210
de ( bütün âlemi unuttu).
جستجویی از ورای جستجو ** من نمی‌‌دانم تو می‌‌دانی بگو
Ona arayıp tarama hududu ardında öyle bir arayıcılık düştü ki ben bilmiyorum; sen biliyorsan söyle!
حال و قالی از ورای حال و قال ** غرقه گشته در جمال ذو الجلال
Halden de öte, kaalden de ileri şöyle bir hale, öyle bir kaale erişti; ululuk sahibi Tanrı’nın cemaline dalıp kaldı.