ای ستیره هیچ تو برخاستی ** خویشتن را بهر کور آراستی‌‌

گر جهان را پر در مکنون کنم ** روزی تو چون نباشد چون کنم‌‌ 2390

ترک جنگ و ره زنی ای زن بگو ** ور نمی‌‌گویی به ترک من بگو

مر مرا چه جای جنگ نیک و بد ** کاین دلم از صلحها هم می‌‌رمد

گر خمش کردی و گرنه آن کنم ** که همین دم ترک خان و مان کنم‌‌

مراعات کردن زن شوهر را و استغفار کردن از گفته‌‌ی خویش‌‌

زن چو دید او را که تند و توسن است ** گشت گریان گریه خود دام زن است‌‌

گفت از تو کی چنین پنداشتم ** از تو من اومید دیگر داشتم‌‌ 2395

زن در آمد از طریق نیستی ** گفت من خاک شمایم نه ستی‌‌

جسم و جان و هر چه هستم آن تست ** حکم و فرمان جملگی فرمان تست‌‌

گر ز درویشی دلم از صبر جست ** بهر خویشم نیست آن بهر تو است‌‌

تو مرا در دردها بودی دوا ** من نمی‌‌خواهم که باشی بی‌‌نوا

جان تو کز بهر خویشم نیست این ** از برای تستم این ناله و حنین‌‌ 2400

خویش من و الله که بهر خویش تو ** هر نفس خواهد که میرد پیش تو

کاش جانت کش روان من فدی ** از ضمیر جان من واقف بدی‌‌

چون تو با من این چنین بودی به ظن ** هم ز جان بیزار گشتم هم ز تن‌‌

خاک را بر سیم و زر کردیم چون ** تو چنینی با من ای جان را سکون‌‌

تو که در جان و دلم جا می‌‌کنی ** زین قدر از من تبرا می‌‌کنی‌‌ 2405

تو تبرا کن که هستت دستگاه ** ای تبرای ترا جان عذر خواه‌‌

یاد می‌‌کن آن زمانی را که من ** چون صنم بودم تو بودی چون شمن‌‌

بنده بر وفق تو دل افروخته ست ** هر چه گویی پخت گوید سوخته ست‌‌

من سپاناخ تو با هر چم پزی ** یا ترش با یا که شیرین می‌‌سزی‌‌

کفر گفتم نک به ایمان آمدم ** پیش حکمت از سر جان آمدم‌‌ 2410

خوی شاهانه‌‌ی ترا نشناختم ** پیش تو گستاخ خر در تاختم‌‌

چون ز عفو تو چراغی ساختم ** توبه کردم اعتراض انداختم‌‌

می‌‌نهم پیش تو شمشیر و کفن ** می‌‌کشم پیش تو گردن را بزن‌‌