گفت خصم جان جان چون آمدم ** بر سر جان من لگدها چون زدم‌‌

چون قضا آید فرو پوشد بصر ** تا نداند عقل ما پا را ز سر 2440

چون قضا بگذشت خود را می‌‌خورد ** پرده بدریده گریبان می‌‌درد

مرد گفت ای زن پشیمان می‌‌شوم ** گر بدم کافر مسلمان می‌‌شوم‌‌

من گنه‌‌کارم توام رحمی بکن ** بر مکن یک بارگیم از بیخ و بن‌‌

کافر پیر ار پشیمان می‌‌شود ** چون که عذر آرد مسلمان می‌‌شود

حضرت پر رحمت است و پر کرم ** عاشق او هم وجود و هم عدم‌‌ 2445

کفر و ایمان عاشق آن کبریا ** مس و نقره بنده‌‌ی آن کیمیا

در بیان آن که موسی و فرعون هر دو مسخر مشیت‌‌اند چنان که زهر و پادزهر و ظلمات و نور و مناجات کردن فرعون به خلوت تا ناموس نشکند

موسی و فرعون معنی را رهی ** ظاهر آن ره دارد و این بی‌‌رهی‌‌

روز موسی پیش حق نالان شده ** نیم شب فرعون گریان آمده‌‌

کاین چه غل است ای خدا بر گردنم ** ور نه غل باشد که گوید من منم‌‌

ز آن که موسی را منور کرده‌‌ای ** مر مرا ز آن هم مکدر کرده‌‌ای‌‌ 2450

ز آن که موسی را تو مه رو کرده‌‌ای ** ماه جانم را سیه رو کرده‌‌ای‌‌

بهتر از ماهی نبود استاره‌‌ام ** چون خسوف آمد چه باشد چاره‌‌ام‌‌

نوبتم گر رب و سلطان می‌‌زنند ** مه گرفت و خلق پنگان می‌‌زنند

می‌‌زنند آن طاس و غوغا می‌‌کنند ** ماه را ز آن زخمه رسوا می‌‌کنند

من که فرعونم ز شهرت وای من ** زخم طاس آن ربی الاعلای من‌‌ 2455

خواجه‌‌تاشانیم اما تیشه‌‌ات ** می‌‌شکافد شاخ را در بیشه‌‌ات‌‌

باز شاخی را موصل می‌‌کند ** شاخ دیگر را معطل می‌‌کند

شاخ را بر تیشه دستی هست نی ** هیچ شاخ از دست تیشه جست نی‌‌

حق آن قدرت که آن تیشه تراست ** از کرم کن این کژیها را تو راست‌‌

باز با خود گفته فرعون ای عجب ** من نه در یا ربناام جمله شب‌‌ 2460

در نهان خاکی و موزون می‌‌شوم ** چون به موسی می‌‌رسم چون می‌‌شوم‌‌

رنگ زر قلب ده‌‌تو می‌‌شود ** پیش آتش چون سیه رو می‌‌شود

نی که قلب و قالبم در حکم اوست ** لحظه‌‌ای مغزم کند یک لحظه پوست‌‌