گفت صالح چون که کردید این حسد ** بعد سه روز از خدا نقمت رسد

بعد سه روز دگر از جان ستان ** آفتی آید که دارد سه نشان‌‌

رنگ روی جمله تان گردد دگر ** رنگ رنگ مختلف اندر نظر 2525

روز اول رویتان چون زعفران ** در دوم رو سرخ همچون ارغوان‌‌

در سوم گردد همه روها سیاه ** بعد از آن اندر رسد قهر اله‌‌

گر نشان خواهید از من زین وعید ** کره‌‌ی ناقه به سوی که دوید

گر توانیدش گرفتن چاره هست ** ور نه خود مرغ امید از دام جست‌‌

کس نتانست اندر آن کره رسید ** رفت در کهسارها شد ناپدید 2530

گفت دیدید آن قضا مبرم شده ست ** صورت اومید را گردن زده ست‌‌

کره‌‌ی ناقه چه باشد خاطرش ** که بجا آرید ز احسان و برش‌‌

گر بجا آید دلش رستید از آن ** ور نه نومیدید و ساعد را گزان‌‌

چون شنیدند این وعید منکدر ** چشم بنهادند و آن را منتظر

روز اول روی خود دیدند زرد ** می‌‌زدند از ناامیدی آه سرد 2535

سرخ شد روی همه روز دوم ** نوبت اومید و توبه گشت گم‌‌

شد سیه روز سوم روی همه ** حکم صالح راست شد بی‌‌ملحمه‌‌

چون همه در ناامیدی سر زدند ** همچو مرغان در دو زانو آمدند

در نبی آورد جبریل امین ** شرح این زانو زدن را جاثمین‌‌

زانو آن دم زن که تعلیمت کنند ** وز چنین زانو زدن بیمت کنند 2540

منتظر گشتند زخم قهر را ** قهر آمد نیست کرد آن شهر را

صالح از خکوت بسوی شهر رفت ** شهر دید اندر میان دود و نفت

ناله از اجزای ایشان می‌‌شنید ** نوحه پیدا نوحه گویان ناپدید

ز استخوانهاشان شنید او ناله‌‌ها ** اشک ریز از جانشان چون ژاله‌‌ها

صالح آن بشنید و گریه ساز کرد ** نوحه بر نوحه گران آغاز کرد 2545

گفت ای قومی به باطل زیسته ** وز شما من پیش حق بگریسته‌‌

حق بگفته صبر کن بر جورشان ** پندشان ده بس نماند از دورشان‌‌