چون شنیدند این وعید منکدر ** چشم بنهادند و آن را منتظر

روز اول روی خود دیدند زرد ** می‌‌زدند از ناامیدی آه سرد 2535

سرخ شد روی همه روز دوم ** نوبت اومید و توبه گشت گم‌‌

شد سیه روز سوم روی همه ** حکم صالح راست شد بی‌‌ملحمه‌‌

چون همه در ناامیدی سر زدند ** همچو مرغان در دو زانو آمدند

در نبی آورد جبریل امین ** شرح این زانو زدن را جاثمین‌‌

زانو آن دم زن که تعلیمت کنند ** وز چنین زانو زدن بیمت کنند 2540

منتظر گشتند زخم قهر را ** قهر آمد نیست کرد آن شهر را

صالح از خکوت بسوی شهر رفت ** شهر دید اندر میان دود و نفت

ناله از اجزای ایشان می‌‌شنید ** نوحه پیدا نوحه گویان ناپدید

ز استخوانهاشان شنید او ناله‌‌ها ** اشک ریز از جانشان چون ژاله‌‌ها

صالح آن بشنید و گریه ساز کرد ** نوحه بر نوحه گران آغاز کرد 2545

گفت ای قومی به باطل زیسته ** وز شما من پیش حق بگریسته‌‌

حق بگفته صبر کن بر جورشان ** پندشان ده بس نماند از دورشان‌‌

من بگفته پند شد بند از جفا ** شیر پند از مهر جوشد وز صفا

بس که کردید از جفا بر جای من ** شیر پند افسرد در رگهای من‌‌

حق مرا گفته ترا لطفی دهم ** بر سر آن زخمها مرهم نهم‌‌ 2550

صاف کرده حق دلم را چون سما ** روفته از خاطرم جور شما

در نصیحت من شده بار دگر ** گفته امثال و سخنها چون شکر

شیر تازه از شکر انگیخته ** شیر و شهدی با سخن آمیخته‌‌

در شما چون زهر گشته آن سخن ** ز آن که زهرستان بدید از بیخ و بن‌‌

چون شوم غمگین که غم شد سر نگون ** غم شما بودید ای قوم حرون‌‌ 2555

هیچ کس بر مرگ غم نوحه کند ** ریش سر چون شد کسی مو بر کند

رو به خود کرد و بگفت ای نوحه‌‌گر ** نوحه‌‌ات را می‌‌نیرزد آن نفر

کژ مخوان ای راست خواننده‌‌ی مبین ** کیف آسی قل لقوم ظالمین‌‌