گفت و الله عالم السر الخفی ** کافرید از خاک آدم را صفی‌‌

در سه گز قالب که دادش وا نمود ** هر چه در الواح و در ارواح بود

تا ابد هر چه بود او پیش پیش ** درس کرد از علم الاسماء خویش‌‌

تا ملک بی‌‌خود شد از تدریس او ** قدس دیگر یافت از تقدیس او 2650

آن گشادی‌‌شان کز آدم رو نمود ** در گشاد آسمانهاشان نبود

در فراخی عرصه‌‌ی آن پاک جان ** تنگ آمد عرصه‌‌ی هفت آسمان‌‌

گفت پیغمبر که حق فرموده است ** من نگنجم هیچ در بالا و پست‌‌

در زمین و آسمان و عرش نیز ** من نگنجم این یقین دان ای عزیز

در دل مومن بگنجم ای عجب ** گر مرا جویی در آن دلها طلب‌‌ 2655

گفت ادخل فی عبادی تلتقی ** جنة من رؤیتی یا متقی‌‌

عرش با آن نور با پهنای خویش ** چون بدید آن را برفت از جای خویش‌‌

خود بزرگی عرش باشد بس مدید ** لیک صورت کیست چون معنی رسید

هر ملک می‌‌گفت ما را پیش از این ** الفتی می‌‌بود بر گرد زمین‌‌

تخم خدمت بر زمین می‌‌کاشتیم ** ز آن تعلق ما عجب می‌‌داشتیم‌‌ 2660

کاین تعلق چیست با این خاکمان ** چون سرشت ما بده ست از آسمان‌‌

الف ما انوار با ظلمات چیست ** چون تواند نور با ظلمات زیست‌‌

آدما آن الف از بوی تو بود ** ز آن که جسمت را زمین بد تار و پود

جسم خاکت را از اینجا بافتند ** نور پاکت را در اینجا یافتند

این که جان ما ز روحت یافته ست ** پیش پیش از خاک آن می‌‌تافته ست‌‌ 2665

در زمین بودیم و غافل از زمین ** غافل از گنجی که در وی بد دفین‌‌

چون سفر فرمود ما را ز آن مقام ** تلخ شد ما را از آن تحویل کام‌‌

تا که حجتها همی‌‌گفتیم ما ** که بجای ما کی آید ای خدا

نور این تسبیح و این تهلیل را ** می‌‌فروشی بهر قال و قیل را

حکم حق گسترد بهر ما بساط ** که بگویید از طریق انبساط 2670

هر چه آید بر زبانتان بی‌‌حذر ** همچو طفلان یگانه با پدر