همچو آن مجنون که بشنید از یکی ** که مرض آمد به لیلی اندکی‌‌

گفت آوه بی‌‌بهانه چون روم ** ور بمانم از عیادت چون شوم‌‌

لیتنی کنت طبیبا حاذقا ** کنت أمشی نحو لیلی سابقا

قل تعالوا گفت حق ما را بدان ** تا بود شرم اشکنی ما را نشان‌‌

شب پران را گر نظر و آلت بدی ** روزشان جولان و خوش حالت بدی‌‌ 2695

گفت چون شاه کرم میدان رود ** عین هر بی‌‌آلتی آلت شود

ز آن که آلت دعوی است و هستی است ** کار در بی‌‌آلتی و پستی است‌‌

گفت کی بی‌‌آلتی سودا کنم ** تا نه من بی‌‌آلتی پیدا کنم‌‌

پس گواهی بایدم بر مفلسی ** تا شهم رحمی کند یا مونسی‌‌

تو گواهی غیر گفت‌‌وگو و رنگ ** وانما تا رحم آرد شاه شنگ‌‌ 2700

کاین گواهی که ز گفت و رنگ بد ** نزد آن قاضی القضاة آن جرح شد

صدق می‌‌خواهد گواه حال او ** تا بتابد نور او بی‌‌قال او

هدیه بردن عرب سبوی آب باران از میان بادیه سوی بغداد به نزد خلیفه بر پنداشت آن که آن جا هم قحط آب است‌‌

گفت زن صدق آن بود کز بود خویش ** پاک برخیزی تو از مجهود خویش‌‌

آب باران است ما را در سبو ** ملکت و سرمایه و اسباب تو

این سبوی آب را بردار و رو ** هدیه ساز و پیش شاهنشاه شو 2705

گو که ما را غیر این اسباب نیست ** در مفازه هیچ به زین آب نیست‌‌

گر خزینه‌‌ش پر متاع فاخر است ** این چنین آبش نباشد نادر است‌‌

چیست آن کوزه تن محصور ما ** اندر او آب حواس شور ما

ای خداوند این خم و کوزه‌‌ی مرا ** در پذیر از فضل الله اشتری‌‌

کوزه‌‌ای با پنج لوله‌‌ی پنج حس ** پاک دار این آب را از هر نجس‌‌ 2710

تا شود زین کوزه منفذ سوی بحر ** تا بگیرد کوزه‌‌ی من خوی بحر

تا چو هدیه پیش سلطانش بری ** پاک بیند باشدش شه مشتری‌‌

بی‌‌نهایت گردد آبش بعد از آن ** پر شود از کوزه‌‌ی من صد جهان‌‌

لوله‌‌ها بر بند و پر دارش ز خم ** گفت غضوا عن هوا ابصارکم‌‌

ریش او پر باد کاین هدیه کراست ** لایق چون او شهی این است راست‌‌ 2715