ای ز غیرت بر سبو سنگی زده ** و این سبو ز اشکست کاملتر شده‌‌

خم شکسته آب از او ناریخته ** صد درستی زین شکست انگیخته‌‌

جزو جزو خم به رقص است و به حال ** عقل جزوی را نموده این محال‌‌

نی سبو پیدا در این حالت نه آب ** خوش ببین و الله اعلم بالصواب‌‌

چون در معنی زنی بازت کنند ** پر فکرت زن که شهبازت کنند 2870

پر فکرت شد گل آلود و گران ** ز آن که گل خواری ترا گل شد چو نان‌‌

نان گل است و گوشت کمتر خور از این ** تا نمانی همچو گل اندر زمین‌‌

چون گرسنه می‌‌شوی سگ می‌‌شوی ** تند و بد پیوند و بد رگ می‌‌شوی‌‌

چون شدی تو سیر مرداری شدی ** بی‌‌خبر بی‌‌پا چو دیواری شدی‌‌

پس دمی مردار و دیگر دم سگی ** چون کنی در راه شیران خوش تگی‌‌ 2875

آلت اشکار خود جز سگ مدان ** کمترک انداز سگ را استخوان‌‌

ز آن که سگ چون سیر شد سرکش شود ** کی سوی صید و شکار خوش دود

آن عرب را بی‌‌نوایی می‌‌کشید ** تا بدان درگاه و آن دولت رسید

در حکایت گفته‌‌ایم احسان شاه ** در حق آن بی‌‌نوای بی‌‌پناه‌‌

هر چه گوید مرد عاشق بوی عشق ** از دهانش می‌‌جهد در کوی عشق‌‌ 2880

گر بگوید فقه فقر آید همه ** بوی فقر آید از آن خوش دمدمه‌‌

ور بگوید کفر دارد بوی دین ** ور به شک گوید شکش گردد یقین‌‌

کف کژ کز بحر صدقی خاسته است ** اصل صاف آن فرع را آراسته است‌‌

آن کفش را صافی و محقوق دان ** همچو دشنام لب معشوق دان‌‌

گشته آن دشنام نامطلوب او ** خوش ز بهر عارض محبوب او 2885

گر بگوید کژ نماید راستی ** ای کژی که راست را آراستی‌‌

از شکر گر شکل نانی می‌‌پزی ** طعم قند آید نه نان چون می‌‌مزی‌‌

ور بیابد مومنی زرین وثن ** کی هلد آن را برای هر شمن‌‌

بلکه گیرد اندر آتش افکند ** صورت عاریتش را بشکند

تا نماند بر ذهب شکل وثن ** ز آن که صورت مانع است و راه زن‌‌ 2890