حلقه در گوش مه زرگر شوی ** تا به ماه و تا ثریا بر شوی‌‌

اولا بشنو که خلق مختلف ** مختلف جانند از یا تا الف‌‌

در حروف مختلف شور و شکی است ** گر چه از یک رو ز سر تا پا یکی است‌‌ 2915

از یکی رو ضد و یک رو متحد ** از یکی رو هزل و از یک روی جد

پس قیامت روز عرض اکبر است ** عرض او خواهد که با زیب و فر است‌‌

هر که چون هندوی بد سودایی است ** روز عرضش نوبت رسوایی است‌‌

چون ندارد روی همچون آفتاب ** او نخواهد جز شبی همچون نقاب‌‌

برگ یک گل چون ندارد خار او ** شد بهاران دشمن اسرار او 2920

و انکه سر تا پا گل است و سوسن است ** پس بهار او را دو چشم روشن است‌‌

خار بی‌‌معنی خزان خواهد خزان ** تا زند پهلوی خود با گلستان‌‌

تا بپوشد حسن آن و ننگ این ** تا نبینی رنگ آن و رنگ این‌‌

پس خزان او را بهار است و حیات ** یک نماید سنگ و یاقوت زکات‌‌

باغبان هم داند آن را در خزان ** لیک دید یک به از دید جهان‌‌ 2925

خود جهان آن یک کس است او ابله است ** هر ستاره بر فلک جزو مه است‌‌

پس همی‌‌گویند هر نقش و نگار ** مژده مژده نک همی‌‌آید بهار

تا بود تابان شکوفه چون زره ** کی کند آن میوه‌‌ها پیدا گره‌‌

چون شکوفه ریخت میوه سر کند ** چون که تن بشکست جان سر بر زند

میوه معنی و شکوفه صورتش ** آن شکوفه مژده میوه نعمتش‌‌ 2930

چون شکوفه ریخت میوه شد پدید ** چون که آن کم شد شد این اندر مزید

تا که نان نشکست قوت کی دهد ** ناشکسته خوشه‌ها کی مَیْ دهد

تا هلیله نشکند با ادویه ** کی شود خود صحت افزا ادویه‌‌

در صفت پیر و مطاوعت وی‌‌

ای ضیاء الحق حسام الدین بگیر ** یک دو کاغذ بر فزا در وصف پیر

گر چه جسم نازکت را زور نیست ** لیک بی‌‌خورشید ما را نور نیست‌‌ 2935

گر چه مصباح و زجاجه گشته‌‌ای ** لیک سر خیل دلی سر رشته‌‌ای‌‌

چون سر رشته به دست و کام تست ** درهای عقد دل ز انعام تست‌‌