و انکه سر تا پا گل است و سوسن است ** پس بهار او را دو چشم روشن است‌‌

خار بی‌‌معنی خزان خواهد خزان ** تا زند پهلوی خود با گلستان‌‌

تا بپوشد حسن آن و ننگ این ** تا نبینی رنگ آن و رنگ این‌‌

پس خزان او را بهار است و حیات ** یک نماید سنگ و یاقوت زکات‌‌

باغبان هم داند آن را در خزان ** لیک دید یک به از دید جهان‌‌ 2925

خود جهان آن یک کس است او ابله است ** هر ستاره بر فلک جزو مه است‌‌

پس همی‌‌گویند هر نقش و نگار ** مژده مژده نک همی‌‌آید بهار

تا بود تابان شکوفه چون زره ** کی کند آن میوه‌‌ها پیدا گره‌‌

چون شکوفه ریخت میوه سر کند ** چون که تن بشکست جان سر بر زند

میوه معنی و شکوفه صورتش ** آن شکوفه مژده میوه نعمتش‌‌ 2930

چون شکوفه ریخت میوه شد پدید ** چون که آن کم شد شد این اندر مزید

تا که نان نشکست قوت کی دهد ** ناشکسته خوشه‌ها کی مَیْ دهد

تا هلیله نشکند با ادویه ** کی شود خود صحت افزا ادویه‌‌

در صفت پیر و مطاوعت وی‌‌

ای ضیاء الحق حسام الدین بگیر ** یک دو کاغذ بر فزا در وصف پیر

گر چه جسم نازکت را زور نیست ** لیک بی‌‌خورشید ما را نور نیست‌‌ 2935

گر چه مصباح و زجاجه گشته‌‌ای ** لیک سر خیل دلی سر رشته‌‌ای‌‌

چون سر رشته به دست و کام تست ** درهای عقد دل ز انعام تست‌‌

بر نویس احوال پیر راهدان ** پیر را بگزین و عین راه دان‌‌

پیر تابستان و خلقان تیر ماه ** خلق مانند شب‌‌اند و پیر ماه‌‌

کرده‌‌ام بخت جوان را نام پیر ** کاو ز حق پیر است نز ایام پیر 2940

او چنان پیری است کش آغاز نیست ** با چنان در یتیم انباز نیست‌‌

خود قوی‌‌تر می‌‌شود خمر کهن ** خاصه آن خمری که باشد من لدن‌‌

پیر را بگزین که بی‌‌پیر این سفر ** هست بس پر آفت و خوف و خطر

آن رهی که بارها تو رفته‌‌ای ** بی‌‌قلاووز اندر آن آشفته‌‌ای‌‌

پس رهی را که ندیده ستی تو هیچ ** هین مرو تنها ز رهبر سر مپیچ‌‌ 2945