ظل او اندر زمین چون کوه قاف ** روح او سیمرغ بس عالی طواف‌‌

گر بگویم تا قیامت نعت او ** هیچ آن را مقطع و غایت مجو

در بشر رو پوش کرده ست آفتاب ** فهم کن و الله اعلم بالصواب‌‌

یا علی از جمله‌‌ی طاعات راه ** بر گزین تو سایه‌‌ی خاص اله‌‌ 2965

هر کسی در طاعتی بگریختند ** خویشتن را مخلصی انگیختند

تو برو در سایه‌ی عاقل گریز ** تا رهی ز آن دشمن پنهٱن ستیز

از همه طاعات اینت بهتر است ** سبق یابی بر هر آن سابق که هست‌‌

چون گرفتت پیر هین تسلیم شو ** همچو موسی زیر حکم خضر رو

صبر کن بر کار خضری بی‌‌نفاق ** تا نگوید خضر رو هذا فراق‌‌ 2970

گر چه کشتی بشکند تو دم مزن ** گر چه طفلی را کشد تو مو مکن‌‌

دست او را حق چو دست خویش خواند ** تا يد الله فوق أيدیهم براند

دست حق میراندش زنده‌‌ش کند ** زنده چه بود جان پاینده‌‌ش کند

هر که تنها نادرا این ره برید ** هم به عون همت پیران رسید

دست پیر از غایبان کوتاه نیست ** دست او جز قبضه‌‌ی الله نیست‌‌ 2975

غایبان را چون چنین خلعت دهند ** حاضران از غایبان لا شک بهند

غایبان را چون نواله می‌‌دهند ** پیش مهمان تا چه نعمتها نهند

کو کسی که پیش شه بندد کمر ** تا کسی که هست بیرون سوی در

چون گزیدی پیر نازک دل مباش ** سست و ریزیده چو آب و گل مباش‌‌

گر بهر زخمی تو پر کینه شوی ** پس کجا بی‌‌صیقل آیینه شوی‌‌ 2980

کبودی زدن قزوینی بر شانگاه صورت شیر و پشیمان شدن او به سبب زخم سوزن‌‌

این حکایت بشنو از صاحب بیان ** در طریق و عادت قزوینیان‌‌

بر تن و دست و کتفها بی‌‌گزند ** از سر سوزن کبودیها زنند

سوی دلاکی بشد قزوینیی ** که کبودم زن بکن شیرینیی‌‌

گفت چه صورت زنم ای پهلوان ** گفت بر زن صورت شیر ژیان‌‌

طالعم شیر است نقش شیر زن ** جهد کن رنگ کبودی سیر زن‌‌ 2985

گفت بر چه موضعت صورت زنم ** گفت بر شانه‌‌گهم زن آن رقم‌‌