چون شما را حاجت طاحون نماند ** آب را در جوی اصلی باز راند

ناطقه سوی دهان تعلیم راست ** ور نه خود آن نطق را جویی جداست‌‌ 3090

می‌‌رود بی‌‌بانگ و بی‌‌تکرارها ** تحتها الأنهار تا گلزارها

ای خدا جان را تو بنما آن مقام ** کاندر او بی‌‌حرف می‌‌روید کلام‌‌

تا که سازد جان پاک از سر قدم ** سوی عرصه‌‌ی دور پهنای عدم‌‌

عرصه‌‌ای بس با گشاد و با فضا ** وین خیال و هست یابد زو نوا

تنگتر آمد خیالات از عدم ** ز آن سبب باشد خیال اسباب غم‌‌ 3095

باز هستی تنگتر بود از خیال ** ز آن شود در وی قمر همچون هلال‌‌

باز هستی جهان حس و رنگ ** تنگتر آمد که زندانی است تنگ‌‌

علت تنگی است ترکیب و عدد ** جانب ترکیب حسها می‌‌کشد

ز آن سوی حس عالم توحید دان ** گر یکی خواهی بدان جانب بران‌‌

امر کن یک فعل بود و نون و کاف ** در سخن افتاد و معنی بود صاف‌‌ 3100

این سخن پایان ندارد باز گرد ** تا چه شد احوال گرگ اندر نبرد

ادب کردن شیر گرگ را که در قسمت بی‌‌ادبی کرده بود

گرگ را بر کند سر آن سر فراز ** تا نماند دو سری‌‌و امتیاز

فانتقمنا منهم است ای گرگ پیر ** چون نبودی مرده در پیش امیر

بعد از آن رو شیر با روباه کرد ** گفت این را بخش کن از بهر خورد

سجده کرد و گفت کاین گاو سمین ** چاشت خوردت باشد ای شاه گزین‌‌ 3105

و آن بز از بهر میان روز را ** یخنیی باشد شه پیروز را

و آن دگر خرگوش بهر شام هم ** شب چره‌‌ی این شاه با لطف و کرم‌‌

گفت ای روبه تو عدل افروختی ** این چنین قسمت ز کی آموختی‌‌

از کجا آموختی این ای بزرگ ** گفت ای شاه جهان از حال گرگ‌‌

گفت چون در عشق ما گشتی گرو ** هر سه را برگیر و بستان و برو 3110

روبها چون جملگی ما را شدی ** چونت آزاریم چون تو ما شدی‌‌

ما ترا و جمله اشکاران ترا ** پای بر گردون هفتم نه بر آ

چون گرفتی عبرت از گرگ دنی ** پس تو روبه نیستی شیر منی‌‌