چون بسی ابلیس آدم روی هست ** پس به هر دستی نشاید داد دست‌‌

ز انکه صیاد آورد بانگ صفیر ** تا فریبد مرغ را آن مرغ گیر

بشنود آن مرغ بانگ جنس خویش ** از هوا آید بیابد دام و نیش‌‌

حرف درویشان بدزدد مرد دون ** تا بخواند بر سلیمی ز ان فسون‌‌

کار مردان روشنی و گرمی است ** کار دونان حیله و بی‌‌شرمی است‌‌ 320

شیر پشمین از برای کد کنند ** بو مسیلم را لقب احمد کنند

بو مسیلم را لقب کذاب ماند ** مر محمد را اولو الالباب ماند

آن شراب حق ختامش مشک ناب ** باده را ختمش بود گند و عذاب‌‌

داستان آن پادشاه جهود که نصرانیان را می‌‌کشت از بهر تعصب

بود شاهی در جهودان ظلم ساز ** دشمن عیسی و نصرانی گداز

عهد عیسی بود و نوبت آن او ** جان موسی او و موسی جان او 325

شاه احول کرد در راه خدا ** آن دو دمساز خدایی را جدا

گفت استاد احولی را کاندر آ ** رو برون آر از وثاق آن شیشه را

گفت احول ز ان دو شیشه من کدام ** پیش تو آرم بکن شرح تمام‌‌

گفت استاد آن دو شیشه نیست رو ** احولی بگذار و افزون بین مشو

گفت ای استا مرا طعنه مزن ** گفت استا ز ان دو یک را در شکن‌‌ 330

شیشه یک بود و به چشمش دو نمود ** چون شکست او شیشه را دیگر نبود

چون یکی بشکست هر دو شد ز چشم ** مردم احول گردد از میلان و خشم‌‌

خشم و شهوت مرد را احول کند ** ز استقامت روح را مبدل کند

چون غرض آمد هنر پوشیده شد ** صد حجاب از دل به سوی دیده شد

چون دهد قاضی به دل رشوت قرار ** کی شناسد ظالم از مظلوم زار 335

شاه از حقد جهودانه چنان ** گشت احول کالامان یا رب امان‌‌

صد هزاران مومن مظلوم کشت ** که پناهم دین موسی را و پشت‌‌

آموختن وزیر مکر پادشاه را

او وزیری داشت گبر و عشوه‌‌ده ** کاو بر آب از مکر بر بستی گره‌‌

گفت ترسایان پناه جان کنند ** دین خود را از ملک پنهان کنند

کم کش ایشان را که کشتن سود نیست ** دین ندارد بوی، مشک و عود نیست‌‌ 340