می‌‌کشدشان بی‌‌تکلف در فعال ** بی‌‌خبر ذات الیمین ذات الشمال‌‌

چیست آن ذات الیمین فعل حسن ** چیست آن ذات الشمال اشغال تن‌‌

می‌‌رود این هر دو کار از انبیا ** بی‌‌خبر زین هر دو ایشان چون صدا 3190

گر صدایت بشنواند خیر و شر ** ذات کوه از هر دو باشد بی‌‌خبر

گفتن مهمان یوسف علیه السلام را که آینه آوردمت ارمغان تا هر باری که در وی نگری روی خوب خود بینی مرا یاد کنی‌‌

گفت یوسف هین بیاور ارمغان ** او ز شرم این تقاضا زد فغان‌‌

گفت من چند ارمغان جستم ترا ** ارمغانی در نظر نامد مرا

حبه‌‌ای را جانب کان چون برم ** قطره‌‌ای را سوی عمان چون برم‌‌

زیره را من سوی کرمان آورم ** گر به پیش تو دل و جان آورم‌‌ 3195

نیست تخمی کاندر این انبار نیست ** غیر حسن تو که آن را یار نیست‌‌

لایق آن دیدم که من آیینه‌‌ای ** پیش تو آرم چو نور سینه‌‌ای‌‌

تا ببینی روی خوب خود در آن ** ای تو چون خورشید شمع آسمان‌‌

آینه آوردمت ای روشنی ** تا چو بینی روی خود یادم کنی‌‌

آینه بیرون کشید او از بغل ** خوب را آیینه باشد مشتغل‌‌ 3200

آینه‌‌ی هستی چه باشد نیستی ** نیستی بر گر تو ابله نیستی‌‌

هستی اندر نیستی بتوان نمود ** مال داران بر فقیر آرند جود

آینه‌‌ی صافی نان خود گرسنه ست ** سوخته هم آینه‌‌ی آتش زنه ست‌‌

نیستی و نقص هر جایی که خاست ** آینه‌‌ی خوبی جمله‌‌ی پیشه‌‌هاست‌‌

چون که جامه چست و دوزیده بود ** مظهر فرهنگ درزی چون شود 3205

ناتراشیده همی‌‌باید جذوع ** تا دروگر اصل سازد یا فروع‌‌

خواجه‌‌ی اشکسته بند آن جا رود ** که در آن جا پای اشکسته بود

کی شود چون نیست رنجور نزار ** آن جمال صنعت طب آشکار

خواری و دونی مسها بر ملا ** گر نباشد کی نماید کیمیا

نقصها آیینه‌‌ی وصف کمال ** و آن حقارت آینه‌‌ی عز و جلال‌‌ 3210

ز آن که ضد را ضد کند پیدا یقین ** ز آن که با سرکه پدید است انگبین‌‌

هر که نقص خویش را دید و شناخت ** اندر استکمال خود ده اسبه تاخت‌‌