پرتو آن وحی بر وی تافتی ** او درون خویش حکمت یافتی‌‌

پرتو آن وحی بر وی تافتی ** او درون خویش حکمت یافتی‌‌ 3230

Vahyin ışığı, kâtibe vurunca, gönlüne bazı hikmetler doğardı.

عین آن حکمت بفرمودی رسول ** زین قدر گمراه شد آن بو الفضول‌‌

Peygamber de onun içine doğanları aynen söylerdi. O herzevekil, bu kadarcık bir şeyden azdı. Yoldan çıkıp.

کانچه می‌‌گوید رسول مستنیر ** مر مرا هست آن حقیقت در ضمیر

”Tanrıdan nur alan Peygamber, ne söylüyorsa o söylediği şey, benim gönlümde, o hakikat benim de gönlüme doğmakta” dedi.

پرتو اندیشه‌‌اش زد بر رسول ** قهر حق آورد بر جانش نزول‌‌

Düşüncesinin ışığı, Peygambere vurdu, kâtibin canına Tanrı’nın kahrı gelip çattı.

هم ز نساخی بر آمد هم ز دین ** شد عدوی مصطفی و دین به کین‌‌

Hem kâtiplikten çıktı, hem dinden. Kinlenip Mustafa’ya ve dine düşman oldu.

مصطفی فرمود کای گبر عنود ** چون سیه گشتی اگر نور از تو بود 3235

Mustafa “ Ey inatçı kâfir! Nur, sendense niçin şimdi kapkara kesildin?

گر تو ینبوع الهی بودیی ** این چنین آب سیه نگشودیی‌‌

Eğer Tanrı ırmağının kaynağı olsaydın böyle bir kara suyun bendini açmaz, akıtmazdın” dedi.

تا که ناموسش به پیش این و آن ** نشکند بر بست این او را دهان‌‌

Şunun, bunun yanında namusum bir paralık olmasın düşüncesi, ağzını bağladı.

اندرون می‌‌سوختش هم زین سبب ** توبه کردن می‌‌نیارست این عجب‌‌

Bu yüzden içten yanıp yakılıyordu. Fakat şaşılacak şey şurası ki tövbe de edemiyordu.

آه می‌‌کرد و نبودش آه سود ** چون در آمد تیغ و سر را در ربود

Ah ediyordu, fakat ah etmesi faydasız. Kılıç gelmiş, kelleyi uçurmuştu.

کرده حق ناموس را صد من حدید ** ای بسا بسته به بند ناپدید 3240

Tanrı, namusu, ar ve hayayı yüz batman ağırlığında bir demir yapmıştır. Nice kişiler, görünmez bağlarla bağlanıp kalmıştır!

کبر و کفر آن سان ببست آن راه را ** که نیارد کرد ظاهر آه را

Kibir ve kâfirlik, o yolu, o kadar bağlamıştır ki kibir ve küfür sahibi, açıkça ah edemez bile!

گفت اغلالا فهم به مقمحون ** نیست آن اغلال بر ما از برون‌‌

Tanrı “Onların boyunlarına zincirler vurduk, başlarını yukarı kaldırmışlardır, indiremezler “ dedi. Bu zincirler, bizden dışarıda değil.

خلفهم سدا فأغشیناهم ** می‌‌نبیند بند را پیش و پس او

“Önlerine, artlarına mânialar koyduk, gözlerini perdeleyip örttük” buyurdu. Fakat bu hale uğrayan, önündeki, ardındaki mâniaya görmez.

رنگ صحرا دارد آن سدی که خاست ** او نمی‌‌داند که آن سد قضاست‌‌

O dikilen mânianın çetinliği görünmez. Çünkü o kişi, kaza ve kaderin tesiriyle kurulduğunu bilmez.

شاهد تو سد روی شاهد است ** مرشد تو سد گفت مرشد است‌‌ 3245

Senin sevgilin, asıl sevgilinin yüzünü örtmekte...mürşidin, asıl mürşidin, sözünü dinlemene mâni olmaktadır.

ای بسا کفار را سودای دین ** بندشان ناموس و کبر آن و این‌‌

Nice kâfirler vardır ki din sevdasındadırlar. Fakat namus, kibir, şu bu; onların mâniaları, halleridir.

بند پنهان لیک از آهن بتر ** بند آهن را کند پاره تبر

Bu, gizli bir bağdır ama demirden beter. Demir bağı, ancak balta kırar...

بند آهن را توان کردن جدا ** بند غیبی را نداند کس دوا

Demir bağı kırmak, kaldırmak ne de olsa yine mümkündür. Fakat gayptan bağlanan bağa kimse çare bulamaz.

مرد را زنبور اگر نیشی زند ** طبع او آن لحظه بر دفعی تند

Bir adamı arı sokarsa tabiatı, derhal o kötülüğü gidermek için uğraşmaya başlar.

زخم نیش اما چو از هستی تست ** غم قوی باشد نگردد درد سست‌‌ 3250

Bu da arı sokmasıdır ama kendi varlığından, senden meydana gelmedir. Böyle olunca da gam kuvvetlenir, illet bir türlü geçmez.

شرح این از سینه بیرون می‌‌جهد ** لیک می‌‌ترسم که نومیدی دهد

İçimden bunu açmak, iyice anlatmak geliyor ama ümitsizlik verir diye korkuyorum.

نی مشو نومید و خود را شاد کن ** پیش آن فریادرس فریاد کن‌‌

Hayır , ümitsizlenme, sevin o feryada erişen Tanrı’ya feryat et!

کای محب عفو از ما عفو کن ** ای طبیب رنج ناسور کهن‌‌

Ey affetmeyi seven Tanrı, bizi affet! Ey eskimiş nasır illetinin bile hekimi, bizi bağışla!

عکس حکمت آن شقی را یاوه کرد ** خود مبین تا بر نیارد از تو گرد

Hikmetin gönlüne aksetmesi o kötüyü yoldan çıkardı. Sen de kendini görme ki bu görüş senden toz kaldırmasın.