گفت استاد احولی را کاندر آ ** رو برون آر از وثاق آن شیشه را

گفت احول ز ان دو شیشه من کدام ** پیش تو آرم بکن شرح تمام‌‌

گفت استاد آن دو شیشه نیست رو ** احولی بگذار و افزون بین مشو

گفت ای استا مرا طعنه مزن ** گفت استا ز ان دو یک را در شکن‌‌ 330

شیشه یک بود و به چشمش دو نمود ** چون شکست او شیشه را دیگر نبود

چون یکی بشکست هر دو شد ز چشم ** مردم احول گردد از میلان و خشم‌‌

خشم و شهوت مرد را احول کند ** ز استقامت روح را مبدل کند

چون غرض آمد هنر پوشیده شد ** صد حجاب از دل به سوی دیده شد

چون دهد قاضی به دل رشوت قرار ** کی شناسد ظالم از مظلوم زار 335

شاه از حقد جهودانه چنان ** گشت احول کالامان یا رب امان‌‌

صد هزاران مومن مظلوم کشت ** که پناهم دین موسی را و پشت‌‌

آموختن وزیر مکر پادشاه را

او وزیری داشت گبر و عشوه‌‌ده ** کاو بر آب از مکر بر بستی گره‌‌

گفت ترسایان پناه جان کنند ** دین خود را از ملک پنهان کنند

کم کش ایشان را که کشتن سود نیست ** دین ندارد بوی، مشک و عود نیست‌‌ 340

سر پنهان است اندر صد غلاف ** ظاهرش با تست و باطن بر خلاف‌‌

شاه گفتش پس بگو تدبیر چیست ** چاره‌‌ی آن مکر و ان تزویر چیست‌‌

تا نماند در جهان نصرانیی ** نی هویدا دین و نی پنهانیی‌‌

گفت ای شه گوش و دستم را ببر ** بینی‌‌ام بشکاف و لب در حکم مر

بعد از آن در زیر دار آور مرا ** تا بخواهد یک شفاعت‌‌گر مرا 345

بر منادی گاه کن این کار تو ** بر سر راهی که باشد چار سو

آن گهم از خود بران تا شهر دور ** تا در اندازم در ایشان شر و شور

تلبیس وزیر با نصارا

پس بگویم من به سر نصرانی‌‌ام ** ای خدای راز دان می‌‌دانی‌‌ام‌‌

شاه واقف گشت از ایمان من ** وز تعصب کرد قصد جان من‌‌

خواستم تا دین ز شه پنهان کنم ** آن که دین اوست ظاهر آن کنم‌‌ 350

شاه بویی برد از اسرار من ** متهم شد پیش شه گفتار من‌‌