بعد از آن گفتش چه خوردی گفت زهر ** گفت نوشت باد افزون گشت قهر

بعد از آن گفت از طبیبان کیست او ** کاو همی‌‌آید به چاره پیش تو

گفت عزراییل می‌‌آید برو ** گفت پایش بس مبارک شاد شو

کر برون آمد بگفت او شادمان ** شکر کش کردم مراعات این زمان‌‌ 3375

گفت رنجور این عدوی جان ماست ** ما ندانستیم کاو کان جفاست‌‌

خاطر رنجور جویان صد سقط ** تا که پیغامش کند از هر نمط

چون کسی کاو خورده باشد آش بد ** می‌‌بشوراند دلش تا قی کند

کظم غیظ این است آن را قی مکن ** تا بیابی در جزا شیرین سخن‌‌

چون نبودش صبر می‌‌پیچید او ** کاین سگ زن روسپی حیز کو 3380

تا بریزم بر وی آن چه گفته بود ** کان زمان شیر ضمیرم خفته بود

چون عیادت بهر دل آرامی است ** این عیادت نیست دشمن کامی است‌‌

تا ببیند دشمن خود را نزار ** تا بگیرد خاطر زشتش قرار

بس کسان کایشان ز طاعت گمره‌‌اند ** دل به رضوان و ثواب آن دهند

خود حقیقت معصیت باشد خفی ** بس کدر کان را تو پنداری صفی‌‌ 3385

همچو آن کر که همی‌‌پنداشته ست ** کو نکویی کرد و آن بر عکس جست‌‌

او نشسته خوش که خدمت کرده‌‌ام ** حق همسایه به جا آورده‌‌ام‌‌

بهر خود او آتشی افروخته ست ** در دل رنجور و خود را سوخته ست‌‌

فاتقوا النار التی أوقدتم ** إنکم فی المعصیة ازددتم‌‌

گفت پیغمبر به یک صاحب ریا ** صل إنک لم تصل یا فتی‌‌ 3390

از برای چاره‌‌ی این خوفها ** آمد اندر هر نمازی اهدنا

کاین نمازم را میامیز ای خدا ** با نماز ضالین و اهل ریا

از قیاسی که بکرد آن کر گزین ** صحبت ده ساله باطل شد بدین‌‌

خاصه ای خواجه قیاس حس دون ** اندر آن وحیی که هست از حد فزون‌‌

گوش حس تو به حرف ار در خور است ** دان که گوش غیب گیر تو کر است‌‌ 3395

اول کسی که در مقابله‌‌ی نص قیاس آورد ابلیس بود

اول آن کس کاین قیاسکها نمود ** پیش انوار خدا ابلیس بود