دل مگر مهر سلیمان یافته ست ** که مهار پنج حس بر تافته ست‌‌

دل مگر مهر سلیمان یافته ست ** که مهار پنج حس بر تافته ست‌‌ 3575

پنج حسی از برون میسور او ** پنج حسی از درون مأمور او

ده حس است و هفت اندام و دگر ** آن چه اندر گفت ناید می‌‌شمر

چون سلیمانی دلا در مهتری ** بر پری و دیو زن انگشتری‌‌

گر در این ملکت بری باشی ز ریو ** خاتم از دست تو نستاند سه دیو

بعد از آن عالم بگیرد اسم تو ** دو جهان محکوم تو چون جسم تو 3580

ور ز دستت دیو خاتم را ببرد ** پادشاهی فوت شد بختت بمرد

بعد از آن یا حسرتا شد یا عباد ** بر شما محتوم تا یوم التناد

مکر خود را گر تو انکار آوری ** از ترازو و آینه کی جان بری‌‌

متهم کردن غلامان و خواجه‌‌تاشان مر لقمان را که آن میوه‌‌های ترونده که می‌‌آوردیم او خورده است‌‌

بود لقمان پیش خواجه‌‌ی خویشتن ** در میان بندگانش خوار تن‌‌

می‌‌فرستاد او غلامان را به باغ ** تا که میوه آیدش بهر فراغ‌‌ 3585

بود لقمان در غلامان چون طفیل ** پر معانی تیره صورت همچو لیل‌‌

آن غلامان میوه‌‌های جمع را ** خوش بخوردند از نهیب طمع را

خواجه را گفتند لقمان خورد آن ** خواجه بر لقمان ترش گشت و گران‌‌

چون تفحص کرد لقمان از سبب ** در عتاب خواجه‌‌اش بگشاد لب‌‌

گفت لقمان سیدا پیش خدا ** بنده‌‌ی خاین نباشد مرتضا 3590

امتحان کن جمله‌‌مان را ای کریم ** سیرمان در ده تو از آب حمیم‌‌

بعد از آن ما را به صحرایی کلان ** تو سواره ما پیاده می‌‌دوان‌‌

آن گهان بنگر تو بد کردار را ** صنعهای کاشف الاسرار را

گشت ساقی خواجه از آب حمیم ** مر غلامان را و خوردند آن ز بیم‌‌

بعد از آن می‌‌راندشان در دشتها ** می‌‌دویدندی میان کشتها 3595

قی در افتادند ایشان از عنا ** آب می‌‌آورد ز یشان میوه‌‌ها

چون که لقمان را در آمد قی ز ناف ** می‌‌برآمد از درونش آب صاف‌‌

حکمت لقمان چو داند این نمود ** پس چه باشد حکمت رب الوجود

يوم تبلی، السرائر کلها ** بان منکم کامن لا یشتهی‌‌