وهم آن گاه است کان پوشیده است ** این تحری از پی نادیده است‌‌

وهم آن گاه است کان پوشیده است ** این تحری از پی نادیده است‌‌ 3625

شد خیال غایب اندر سینه زفت ** چون که حاضر شد خیال او برفت‌‌

گر سمای نور بی‌‌باریده نیست ** هم زمین تار بی‌‌بالیده نیست‌‌

يؤمنون بالغيب می‌‌باید مرا ** ز آن ببستم روزن فانی سرا

چون شکافم آسمان را در ظهور ** چون بگویم هل تری فیها فطور

تا در این ظلمت تحری گسترند ** هر کسی رو جانبی می‌‌آورند 3630

مدتی معکوس باشد کارها ** شحنه را دزد آورد بر دارها

تا که بس سلطان و عالی همتی ** بنده‌‌ی بنده‌‌ی خود آید مدتی‌‌

بندگی در غیب آید خوب و گش ** حفظ غیب آید در استعباد خوش‌‌

کو که مدح شاه گوید پیش او ** تا که در غیبت بود او شرم رو

قلعه داری کز کنار مملکت ** دور از سلطان و سایه‌‌ی سلطنت‌‌ 3635

پاس دارد قلعه را از دشمنان ** قلعه نفروشد به مال بی‌‌کران‌‌

غایب از شه در کنار ثغرها ** همچو حاضر او نگه دارد وفا

پیش شه او به بود از دیگران ** که به خدمت حاضرند و جان فشان‌‌

پس به غیبت نیم ذره‌‌ی حفظ کار ** به که اندر حاضری ز آن صد هزار

طاعت و ایمان کنون محمود شد ** بعد مرگ اندر عیان مردود شد 3640

چون که غیب و غایب و رو پوش به ** پس لبان بر بند لب خاموش به‌‌

ای برادر دست وا دار از سخن ** خود خدا پیدا کند علم لدن‌‌

بس بود خورشید را رویش گواه ** أی شی‌‌ء أعظم الشاهد إله‌‌

نه بگویم چون قرین شد در بیان ** هم خدا و هم ملک هم عالمان‌‌

یشهد الله و الملک و اهل العلوم ** إنه لا رب إلا من یدوم‌‌ 3645

چون گواهی داد حق که بود ملک ** تا شود اندر گواهی مشترک‌‌

ز آن که شعشاع حضور آفتاب ** بر نتابد چشم و دلهای خراب‌‌

چون خفاشی کاو تف خورشید را ** بر نتابد بگسلد اومید را

پس ملایک را چو ما هم یار دان ** جلوه گر خورشید را بر آسمان‌‌