جامه شویی کرد خواهی ای فلان ** رو مگردان از محله‌‌ی گازران‌‌

جامه شویی کرد خواهی ای فلان ** رو مگردان از محله‌‌ی گازران‌‌ 3880

گر چه نان بشکست مر روزه‌‌ی ترا ** در شکسته بند پیچ و برتر آ

چون شکسته بند آمد دست او ** پس رفو باشد یقین اشکست او

گر تو آن را بشکنی گوید بیا ** تو درستش کن نداری دست و پا

پس شکستن حق او باشد که او ** مر شکسته گشته را داند رفو

آن که داند دوخت او داند درید ** هر چه را بفروخت نیکوتر خرید 3885

خانه را ویران کند زیر و زبر ** پس به یک ساعت کند معمورتر

گر یکی سر را ببرد از بدن ** صد هزاران سر بر آرد در زمن‌‌

گر نفرمودی قصاصی بر جناة ** یا نگفتی فی القصاص آمد حیات‌‌

خود که را زهره بدی تا او ز خود ** بر اسیر حکم حق تیغی زند

ز آن که داند هر که چشمش را گشود ** کآن کشنده سخره‌‌ی تقدیر بود 3890

هر که را آن حکم بر سر آمدی ** بر سر فرزند هم تیغی زدی‌‌

رو بترس و طعنه کم زن بر بدان ** پیش دام حکم عجز خود بدان‌‌

تعجب کردن آدم علیه السلام از ضلالت ابلیس لعین و عجب آوردن‌‌

چشم آدم بر بلیسی کو شقی ست ** از حقارت و از زیافت بنگریست‌‌

خویش بینی کرد و آمد خود گزین ** خنده زد بر کار ابلیس لعین‌‌

بانگ بر زد غیرت حق کای صفی ** تو نمی‌‌دانی ز اسرار خفی‌‌ 3895

پوستین را باژگونه گر کند ** کوه را از بیخ و از بن بر کند

پرده‌‌ی صد آدم آن دم بر درد ** صد بلیس نو مسلمان آورد

گفت آدم توبه کردم زین نظر ** این چنین گستاخ نندیشم دگر

یا غیاث المستغیثین اهدنا ** لا افتخار بالعلوم و الغنی‌‌

لا تزغ قلبا هدیت بالکرم ** و اصرف السوء الذی خط القلم‌‌ 3900

بگذران از جان ما سوء القضا ** وا مبر ما را ز اخوان صفا

تلخ‌‌تر از فرقت تو هیچ نیست ** بی‌‌پناهت غیر پیچا پیچ نیست‌‌

رخت ما هم رخت ما را راه زن ** جسم ما مر جان ما را جامه کن‌‌

دست ما چون پای ما را می‌‌خورد ** بی‌‌امان تو کسی جان چون برد