لیک بی‌‌غم شو شفیع تو منم ** خواجه‌‌ی روحم نه مملوک تنم‌‌

پیش من این تن ندارد قیمتی ** بی‌‌تن خویشم فتی ابن الفتی‌‌

خنجر و شمشیر شد ریحان من ** مرگ من شد بزم و نرگسدان من‌‌

آن که او تن را بدین سان پی کند ** حرص میری و خلافت کی کند 3945

ز آن به ظاهر کوشد اندر جاه و حکم ** تا امیران را نماید راه و حکم‌‌

تا امیری را دهد جانی دگر ** تا دهد نخل خلافت را ثمر

بیان آن که فتح طلبیدن پیغامبر علیه السلام مکه را و غیر مکه را بجهت دوستی ملک دنیا نبود چون فرموده است که الدنیا جیفه بلکه به امر بود

جهد پیغمبر به فتح مکه هم ** کی بود در حب دنیا متهم‌‌

آن که او از مخزن هفت آسمان ** چشم و دل بر بست روز امتحان‌‌

از پی نظاره‌‌ی او حور و جان ** پر شده آفاق هر هفت آسمان‌‌ 3950

خویشتن آراسته از بهر او ** خود و را پروای غیر دوست کو

آن چنان پر گشته از اجلال حق ** که در او هم ره نیابد آل حق‌‌

لا یسع فینا نبی مرسل ** و الملک و الروح ایضا فاعقلوا

گفت ما زاغیم همچون زاغ نه ** مست صباغیم مست باغ نه‌‌

چون که مخزنهای افلاک و عقول ** چون خسی آمد بر چشم رسول‌‌ 3955

پس چه باشد مکه و شام و عراق ** که نماید او نبرد و اشتیاق‌‌

آن گمان بر وی ضمیر بد کند ** که قیاس از جهل و حرص خود کند

آبگینه‌‌ی زرد چون سازی نقاب ** زرد بینی جمله نور آفتاب‌‌

بشکن آن شیشه‌‌ی کبود و زرد را ** تا شناسی گرد را و مرد را

گرد فارس گرد سر افراشته ** گرد را تو مرد حق پنداشته‌‌ 3960

گرد دید ابلیس و گفت این فرع طین ** چون فزاید بر من آتش جبین‌‌

تا تو می‌‌بینی عزیزان را بشر ** دان که میراث بلیس است آن نظر

گر نه فرزند بلیسی ای عنید ** پس به تو میراث آن سگ چون رسید

من نیم سگ شیر حقم حق پرست ** شیر حق آن است کز صورت برست‌‌

شیر دنیا جوید اشکاری و برگ ** شیر مولی جوید آزادی و مرگ‌‌ 3965

چون که اندر مرگ بیند صد وجود ** همچو پروانه بسوزاند وجود