گرد فارس گرد سر افراشته ** گرد را تو مرد حق پنداشته‌‌

گرد فارس گرد سر افراشته ** گرد را تو مرد حق پنداشته‌‌ 3960

Atlı bir er, atını koştururken tozu dumana katar, etrafta bir tozdur kalkar. Sen, tozu Tanrı eri sanırsın.

گرد دید ابلیس و گفت این فرع طین ** چون فزاید بر من آتش جبین‌‌

İblis de tozu gördü, “Bu toprağın fer’idir. Benim gibi ateş alınlı birisinden nasıl üstün olur?” dedi.

تا تو می‌‌بینی عزیزان را بشر ** دان که میراث بلیس است آن نظر

Sen azizleri insan gördükçe bil ki bu görüş İblis’in mirasıdır

گر نه فرزند بلیسی ای عنید ** پس به تو میراث آن سگ چون رسید

Be inatçı, İblis’in oğlu olmasan o köpeğin mirası nasıl olur da sana düşer?

من نیم سگ شیر حقم حق پرست ** شیر حق آن است کز صورت برست‌‌

Ben köpek değilim, Tanrı aslanıyım. Tanrı aslanı suretten kurtulandır.

شیر دنیا جوید اشکاری و برگ ** شیر مولی جوید آزادی و مرگ‌‌ 3965

Dünya aslanı av ve rızk arar, Tanrı aslanı hürlük ve ölüm!

چون که اندر مرگ بیند صد وجود ** همچو پروانه بسوزاند وجود

Çünkü ölümde yüzlerce hayat görür de varlığını pervane gibi yakıp yandırır.

شد هوای مرگ طوق صادقان ** که جهودان را بد این دم امتحان‌‌

Ölüm isteği, doğru kişilerin boyunlarına bir halkadır. Çünkü bu istek, yahudîlere imtihan oldu.

در نبی فرمود کای قوم یهود ** صادقان را مرگ باشد گنج و سود

Tanrı Kur’an’da “Yahudîler, doğrulara ölüm; fütuhat, sermaye ve ticarettir.

همچنان که آرزوی سود هست ** آرزوی مرگ بردن ز آن به است‌‌

Sermaye ve ticaret isteği var ya; ölümü istemek ondan daha iyidir.

ای جهودان بهر ناموس کسان ** بگذرانید این تمنا بر زبان‌‌ 3970

Ey yahudiler; halk içinde namusunuzu korumak istiyorsanız bu dileği, bu ölüm temennisini dile getirin” dedi.

یک جهودی این قدر زهره نداشت ** چون محمد این علم را بر فراشت‌‌

Muhammed, bu bayrağı kaldırınca bir tek yahudi bile bu istekte bulunmaya cüret edemedi.

گفت اگر رانید این را بر زبان ** یک یهودی خود نماند در جهان‌‌

Peygamber “Eğer bunu dillerine getirirlerse dünyada tek bir yahudi bile kalmaz” dedi.

پس یهودان مال بردند و خراج ** که مکن رسوا تو ما را ای سراج‌‌

Bunun üzerine yahudiler ; “Ey din ışığı, bizi rüsvay etme! Diyerek mal ve haraç verdiler.

این سخن را نیست پایانی پدید ** دست با من ده چو چشمت دوست دید

Bu sözün sonu görünmez. Mademki gözün sevgiliyi gördü, ver elini bana!

گفتن امیر المؤمنین علی کرم الله وجهه با قرین خود که چون خدو انداختی در روی من نفس من جنبید و اخلاص عمل نماند، مانع کشتن تو آن شد

Emîr-ül Müminîn Ali Kerremallâhu Vechehu’nun, arkadaşına “Sen benim yüzüme tükürünce nefsim kabardı, savaşımda ihlâs kalmadı. Seni öldürmeme mâni buydu” demesi

گفت امیر المؤمنین با آن جوان ** که به هنگام نبرد ای پهلوان‌‌ 3975

Emirül Müminin, o gence dedi ki: “Ey yiğit! Savaşırken,

چون خدو انداختی در روی من ** نفس جنبید و تبه شد خوی من‌‌

Sen benim yüzüme tükürünce nefsim kabardı, hiddet ettim, huyum harap berbat bir hale geldi.

نیم بهر حق شد و نیمی هوا ** شرکت اندر کار حق نبود روا

Öyle bir hale geldim ki o anda savaşımın yarısı Tanrı içindi, yarısı nefsim için. Tanrı işinde ortaklık yaraşmaz.

تو نگاریده‌‌ی کف مولاستی ** آن حقی کرده‌‌ی من نیستی‌‌

Sen Tanrı nakışısın: Seni, o, kudret eliyle yarattı, bezedi. Onunsun, benim değil.

نقش حق را هم به امر حق شکن ** بر زجاجه‌‌ی دوست سنگ دوست زن‌‌

Tanrı’nın nakışını yine Tanrı eliyle kır; sevgilinin camına sevgilinin taşını at!”

گبر این بشنید و نوری شد پدید ** در دل او تا که زناری برید 3980

Kâfir bu sözü işitti, gönlünde öyle bir nur zuhur etti ki zünnarını kesti.

گفت من تخم جفا می‌‌کاشتم ** من ترا نوعی دگر پنداشتم‌‌

“Ben, cefa tohumunu ekmiştim, seni başka türlü sanıyordum.

تو ترازوی احد خو بوده‌‌ای ** بل زبانه‌‌ی هر ترازو بوده‌‌ای‌‌

Halbuki sen Tanrı huylu bir teraziymişsin, hattâ her terazinin oku senmişsin!

تو تبار و اصل و خویشم بوده‌‌ای ** تو فروغ شمع کیشم بوده‌‌ای‌‌

Meğer sen benim soyum sopummuşsun; meğer çırağımın, dinimin aydınlığı senmişsin!

من غلام آن چراغ چشم جو ** که چراغت روشنی پذرفت از او

Ben o görür göz arayan çırağın kulu, kölesiyim ki senin çırağın da ondan nurlanmış, aydınlanmıştır...