قرب پنجه کس ز خویش و قوم او ** عاشقانه سوی دین کردند رو

او به تیغ حلم چندین حلق را ** وا خرید از تیغ و چندین خلق را

تیغ حلم از تیغ آهن تیزتر ** بل ز صد لشکر ظفر انگیزتر

ای دریغا لقمه‌‌ای دو خورده شد ** جوشش فکرت از آن افسرده شد 3990

گندمی خورشید آدم را کسوف ** چون ذنب شعشاع بدری را خسوف‌‌

اینت لطف دل که از یک مشت گل ** ماه او چون می‌‌شود پروین گسل‌‌

نان چو معنی بود خوردش سود بود ** چون که صورت گشت انگیزد جحود

همچو خار سبز کاشتر می‌‌خورد ** ز ان خورش صد نفع و لذت می‌‌برد

چون که آن سبزیش رفت و خشک گشت ** چون همان را می‌‌خورد اشتر ز دشت‌‌ 3995

می‌‌دراند کام و لنجش ای دریغ ** کان چنان ورد مربی گشت تیغ‌‌

نان چو معنی بود بود آن خار سبز ** چون که صورت شد کنون خشک است و گبز

تو بدان عادت که او را پیش از این ** خورده بودی ای وجود نازنین

بر همان بو می‌‌خوری این خشک را ** بعد از آن کامیخت معنی با ثری‌‌

گشت خاک آمیز و خشک و گوشت بر ** ز آن گیاه اکنون بپرهیز ای شتر 4000

سخت خاک آلود می‌‌آید سخن ** آب تیره شد سر چه بند کن‌‌

تا خدایش باز صاف و خوش کند ** او که تیره کرد هم صافش کند

صبر آرد آرزو را نه شتاب ** صبر کن و الله اعلم بالصواب‌‌