هر کسی کاو دور ماند از اصل خویش ** باز جوید روزگار وصل خویش‌‌

من به هر جمعیتی نالان شدم ** جفت بد حالان و خوش حالان شدم‌‌ 5

هر کسی از ظن خود شد یار من ** از درون من نجست اسرار من‌‌

سر من از ناله‌‌ی من دور نیست ** لیک چشم و گوش را آن نور نیست‌‌

تن ز جان و جان ز تن مستور نیست ** لیک کس را دید جان دستور نیست‌‌

آتش است این بانگ نای و نیست باد ** هر که این آتش ندارد نیست باد

آتش عشق است کاندر نی فتاد ** جوشش عشق است کاندر می ‌‌فتاد 10

نی حریف هر که از یاری برید ** پرده‌‌هایش پرده‌‌های ما درید

همچو نی زهری و تریاقی که دید ** همچو نی دمساز و مشتاقی که دید

نی حدیث راه پر خون می‌‌کند ** قصه‌‌های عشق مجنون می‌‌کند

محرم این هوش جز بی‌‌هوش نیست ** مر زبان را مشتری جز گوش نیست‌‌

در غم ما روزها بی‌‌گاه شد ** روزها با سوزها همراه شد 15

روزها گر رفت گو رو باک نیست ** تو بمان ای آن که چون تو پاک نیست‌‌

هر که جز ماهی ز آبش سیر شد ** هر که بی‌‌روزی است روزش دیر شد

درنیابد حال پخته هیچ خام ** پس سخن کوتاه باید و السلام‌‌

بند بگسل، باش آزاد ای پسر ** چند باشی بند سیم و بند زر

گر بریزی بحر را در کوزه‌‌ای ** چند گنجد قسمت یک روزه‌‌ای‌‌ 20

کوزه‌‌ی چشم حریصان پر نشد ** تا صدف قانع نشد پر در نشد

هر که را جامه ز عشقی چاک شد ** او ز حرص و عیب کلی پاک شد

شاد باش ای عشق خوش سودای ما ** ای طبیب جمله علتهای ما

ای دوای نخوت و ناموس ما ** ای تو افلاطون و جالینوس ما

جسم خاک از عشق بر افلاک شد ** کوه در رقص آمد و چالاک شد 25

عشق جان طور آمد عاشقا ** طور مست و خر موسی صاعقا

با لب دمساز خود گر جفتمی ** همچو نی من گفتنیها گفتمی‌‌

هر که او از هم زبانی شد جدا ** بی‌‌زبان شد گر چه دارد صد نوا