بعد از آن چل روز دیگر در ببست ** خویش کشت و از وجود خود برست
Ondan sonra daha kırk gün kapısını kapadı. Kendisini öldürüp varlığından kurtuldu.
چون که خلق از مرگ او آگاه شد ** بر سر گورش قیامت‌‌گاه شد
Halk onun ölümünü haber alınca kabrinin üstü kıyamet yerine döndü.
خلق چندان جمع شد بر گور او ** موکنان جامه دران در شور او
Bir hayli halk onun yası ile saçlarını yolarak, elbiselerini yırtarak mezarı üstüne yığıldı.
کان عدد را هم خدا داند شمرد ** از عرب وز ترک و از رومی و کرد665
Arap’tan, Türk’ten, Rum’dan, Kürt’ten oraya toplananların sayısını da ancak Tanrı bilir.
خاک او کردند بر سرهای خویش ** درد او دیدند درمان جای خویش
Mezarın toprağını başlarına serptiler. Onun derdini yerinde ve dertlerine derman gördüler.
آن خلایق بر سر گورش مهی ** کرده خون را از دو چشم خود رهی
Bir ay ahali, mezarı üstünde gözlerinden kanlı yaşlara yol verdiler. Onun ayrılığı derdinden padişahlar da, büyükler de, küçükler de ah u figan ediyorlardı.
طلب کردن امت عیسی علیه السلام از امرا که ولی عهد از شما کدام است
İsa Aleyhisselâm ümmetinin emirlere "İçinizde veliaht kimdir?" diye sorması
بعد ماهی خلق گفتند ای مهان ** از امیران کیست بر جایش نشان
Bir ay sonra halk dedi ki: “Ey ulular! Siz beylerden o vezirin makamına oturacak kimdir.
تا به جای او شناسیمش امام ** دست و دامن را بدست او دهیم
Ki biz o zatı, vezirin yerine imam ve mukteda tanıyalım. Elimizi de, eteğimizi de onun eline teslim edelim.
چون که شد خورشید و ما را کرد داغ ** چاره نبود بر مقامش از چراغ670
Mademki güneş battı ve bizim gönlümüzü dağladı, onun yerine çırağı yakmaktan başka çaremiz yok.
چون که شد از پیش دیده وصل یار ** نایبی باید از او مان یادگار
Sevgili, göz önünden kayboldu mu, onun visalinden mahrum kaldık mı, yerine birisinin vekil olması, birisinin bize yadigâr kalması gerekir.
چون که گل بگذشت و گلشن شد خراب ** بوی گل را از که یابیم از گلاب
Gül mevsimi geçip gülşen harap olunca gül kokusunu nereden alalım? Gül suyundan!
چون خدا اندر نیاید در عیان ** نایب حق‌‌اند این پیغمبران
Ulu Tanrı açıkça meydan da olmadığından, bu peygamberler Hakk'ın vekilleridir.
نه غلط گفتم که نایب با منوب ** گر دو پنداری قبیح آید نه خوب
Hayır, yanlış söyledim. Vekil ile vekil edeni iki sanırsan (bu) hatadır, iyi bir şey değil.
نه دو باشد تا تویی صورت پرست ** پیش او یک گشت کز صورت برست675
Sen surete taptıkça ikidir. Suretten kurtulana göre ise birdir.
چون به صورت بنگری چشم تو دست ** تو به نورش درنگر کز چشم رست
Surete bakarsan gözün ikidir. Sen onun nuruna bak ki o birdir.
نور هر دو چشم نتوان فرق کرد ** چون که در نورش نظر انداخت مرد
Bir adam, gözün nuruna bakarsa iki gözün nuru, birbirinden ayırt edilemez.
ده چراغ ار حاضر آید در مکان ** هر یکی باشد به صورت غیر آن
Bir yerde on tane çırağ bulundurulursa görünüşte her biri, öbüründen ayrıdır.
فرق نتوان کرد نور هر یکی ** چون به نورش روی آری بی‌‌شکی
Nuruna yüz çevirirsen şüphesiz ki birinin nurunu öbürlerinden ayırt etmeye imkân yoktur.
گر تو صد سیب و صد آبی بشمری ** صد نماند یک شود چون بفشری680
Yüz tane elma, yüz tane de ayva saysan her biri ayrı ayrıdır. Onları sıkarsan yüz kalmaz, hepsi bir olur.
در معانی قسمت و اعداد نیست ** در معانی تجزیه و افراد نیست
Manalarda taksim ve sayı yoktur, ayırma, birleştirme olamaz.
اتحاد یار با یاران خوش است ** پای معنی گیر صورت سرکش است
Dostun, dostlarla birliği hoştur. Mana ayağını tut (ona meylet), suret serkeştir.
صورت سرکش گدازان کن به رنج ** تا ببینی زیر او وحدت چو گنج
Serkeş sureti, eziyetle eritip mahveyle ki onun altında define gibi olan vahdeti göresin.
ور تو نگذاری عنایتهای او ** خود گدازد ای دلم مولای او
Eğer sen eritmezsen onun (Tanrı’nın) inayetleri, esasen onu eritir. Ey gönlüm, kulu olan Tanrı!
او نماید هم به دلها خویش را ** او بدوزد خرقه‌‌ی درویش را685
O, hem gönüllere kendini gösterir, hem dervişin hırkasını diker.
منبسط بودیم و یک جوهر همه ** بی‌‌سر و بی‌‌پا بدیم آن سر همه
Hepimiz yayılmıştık ve bir cevherdik. Orada başsız ve ayaksızdık;