جان بی‌‌معنی در این تن بی‌‌خلاف ** هست همچون تیغ چوبین در غلاف‌‌

تا غلاف اندر بود با قیمت است ** چون برون شد سوختن را آلت است‌‌

تیغ چوبین را مبر در کارزار ** بنگر اول تا نگردد کار زار

گر بود چوبین برو دیگر طلب ** ور بود الماس پیش آ با طرب‌‌ 715

تیغ در زرادخانه‌‌ی اولیاست ** دیدن ایشان شما را کیمیاست‌‌

جمله دانایان همین گفته همین ** هست دانا رحمة للعالمین‌‌

گر اناری می‌‌خری خندان بخر ** تا دهد خنده ز دانه‌‌ی او خبر

ای مبارک خنده‌‌اش کاو از دهان ** می‌‌نماید دل چو در از درج جان‌‌

نامبارک خنده‌‌ی آن لاله بود ** کز دهان او سیاهی دل نمود 720

نار خندان باغ را خندان کند ** صحبت مردانت از مردان کند

گر تو سنگ صخره و مرمر شوی ** چون به صاحب دل رسی گوهر شوی‌‌

مهر پاکان در میان جان نشان ** دل مده الا به مهر دل خوشان‌‌

کوی نومیدی مرو امیدهاست ** سوی تاریکی مرو خورشیدهاست‌‌

دل ترا در کوی اهل دل کشد ** تن ترا در حبس آب و گل کشد 725

هین غذای دل بده از هم دلی ** رو بجو اقبال را از مقبلی‌‌

تعظیم نعت مصطفی علیه السلام که مذکور بود در انجیل

بود در انجیل نام مصطفی ** آن سر پیغمبران بحر صفا

بود ذکر حلیه‌‌ها و شکل او ** بود ذکر غزو و صوم و اکل او

طایفه‌‌ی نصرانیان بهر ثواب ** چون رسیدندی بدان نام و خطاب‌‌

بوسه دادندی بر آن نام شریف ** رو نهادندی بر آن وصف لطیف‌‌ 730

اندر این فتنه که گفتیم آن گروه ** ایمن از فتنه بدند و از شکوه‌‌

ایمن از شر امیران و وزیر ** در پناه نام احمد مستجیر

نسل ایشان نیز هم بسیار شد ** نور احمد ناصر آمد یار شد

و آن گروه دیگر از نصرانیان ** نام احمد داشتندی مستهان‌‌

مستهان و خوار گشتند از فتن ** از وزیر شوم رای شوم فن‌‌ 735

هم مخبط دینشان و حکمشان ** از پی طومارهای کژ بیان‌‌