هوی هوی باد و شیر افشان ابر ** در غم مااند یک ساعت تو صبر

هوی هوی باد و شیر افشان ابر ** در غم مااند یک ساعت تو صبر 1955

فی السماء رزقکم بشنیده‏ای ** اندر این پستی چه بر چفسیده‏ای‏

ترس و نومیدیت دان آواز غول ** می‏کشد گوش تو تا قعر سفول‏

هر ندایی که ترا بالا کشید ** آن ندا می‏دان که از بالا رسید

هر ندایی که ترا حرص آورد ** بانگ گرگی دان که او مردم درد

این بلندی نیست از روی مکان ** این بلندیهاست سوی عقل و جان‏ 1960

هر سبب بالاتر آمد از اثر ** سنگ و آهن فایق آمد بر شرر

آن فلانی فوق آن سرکش نشست ** گر چه در صورت به پهلویش نشست‏

فوقی آن جاست از روی شرف ** جای دور از صدر باشد مستخف‏

سنگ و آهن زین جهت که سابق است ** در عمل فوقی این دو لایق است‏

و آن شرر از روی مقصودی خویش ** ز آهن و سنگ است زین رو پیش و بیش‏ 1965

سنگ و آهن اول و پایان شرر ** لیک این هر دو تنند و جان شرر

آن شرر گر در زمان واپس‏تر است ** در صفت از سنگ و آهن برتر است‏

در زمان شاخ از ثمر سابق‏تر است ** در هنر از شاخ او فایق‏تر است‏

چون که مقصود از شجر آمد ثمر ** پس ثمر اول بود و آخر شجر

خرس چون فریاد کرد از اژدها ** شیر مردی کرد از جنگش جدا 1970

حیلت و مردی بهم دادند پشت ** اژدها را او بدین قوت بکشت‏

اژدها را هست قوت حیله نیست ** نیز فوق حیله‏ی تو حیله‏ای است‏

حیله‏ی خود را چو دیدی باز رو ** کز کجا آمد سوی آغاز رو

هر چه در پستی است آمد از علا ** چشم را سوی بلندی نه هلا

روشنی بخشد نظر اندر علی ** گر چه اول خیرگی آرد بلی‏ 1975

چشم را در روشنایی خوی کن ** گر نه خفاشی نظر آن سوی کن‏

عاقبت بینی نشان نور تست ** شهوت حالی حقیقت گور تست‏

عاقبت بینی که صد بازی بدید ** مثل آن نبود که یک بازی شنید

ز آن یکی بازی چنان مغرور شد ** کز تکبر ز اوستادان دور شد