با شریف آن کرد مرد ملتجی ** که کند با آل یاسین خارجی‏

تا چه کین دارند دایم دیو و غول ** چون یزید و شمر با آل رسول‏

شد شریف از زخم آن ظالم خراب ** با فقیه او گفت ما جستیم از آب‏ 2205

پای دار اکنون که ماندی فرد و کم ** چون دهل شو زخم می‏خور بر شکم‏

گر شریف و لایق و هم دم نی‏ام ** از چنین ظالم تو را من کم نی‏ام‏

شد از او فارغ بیامد کای فقیه ** چه فقیهی ای تو ننگ هر سفیه‏

فتوی‏ات این است ای ببریده دست ** کاندر آیی و نگویی امر هست‏

این چنین رخصت بخواندی در وسیط ** یا بدست این مسئله اندر محیط 2210

گفت حق استت بزن دستت رسید ** این سزای آن که از یاران برید

رجعت به قصه مریض و عیادت پیغامبر علیه السلام‏

این عیادت از برای این صله است ** وین صله از صد محبت حامله است‏

در عیادت شد رسول بی‏ندید ** آن صحابی را به حال نزع دید

چون شوی دور از حضور اولیا ** در حقیقت گشته‏ای دور از خدا

چون نتیجه هجر همراهان غم است ** کی فراق روی شاهان ز آن کم است‏ 2215

سایه شاهان طلب هر دم شتاب ** تا شوی ز آن سایه بهتر ز آفتاب‏

گر سفر داری بدین نیت برو ** ور حضر باشد از این غافل مشو

گفتن شیخی بایزید را که کعبه منم گرد من طوافی می‏کن‏

سوی مکه شیخ امت بایزید ** از برای حج و عمره می‏دوید

او به هر شهری که رفتی از نخست ** مر عزیزان را بکردی باز جست‏

گرد می‏گشتی که اندر شهر کیست ** کاو بر ارکان بصیرت متکی‏است‏ 2220

گفت حق اندر سفر هر جا روی ** باید اول طالب مردی شوی‏

قصد گنجی کن که این سود و زیان ** در تبع آید تو آن را فرع دان‏

هر که کارد قصد گندم باشدش ** کاه خود اندر تبع می‏آیدش‏

که بکاری بر نیاید گندمی ** مردمی جو مردمی جو مردمی‏

قصد کعبه کن چو وقت حج بود ** چون که رفتی مکه هم دیده شود 2225

قصد در معراج دید دوست بود ** در تبع عرش و ملایک هم نمود

حکایت‏

خانه‏ی نو ساخت روزی نو مرید ** پیر آمد خانه‏ی او را بدید