گرد برگشت و طلب کرد آن زمان ** تا بیابد ز آن نهان گشته نشان‏

از پس در مدبری را دید کاو ** در در و پرده نهان می‏کرد رو

گفت هی تو کیستی نام تو چیست ** گفت نامم فاش ابلیس شقی است‏ 2610

گفت بیدارم چرا کردی به جد ** راست گو با من مگو بر عکس و ضد

از خر افکندن ابلیس معاویه را و رو پوش و بهانه کردن و جواب گفتن معاویه او را

گفت هنگام نماز آخر رسید ** سوی مسجد زود می‏باید دوید

عجلوا الطاعات قبل الفوت گفت ** مصطفی چون در معنی می‏بسفت‏

گفت نی نی این غرض نبود ترا ** که به خیری رهنما باشی مرا

دزد آید از نهان در مسکنم ** گویدم که پاسبانی می‏کنم‏ 2615

من کجا باور کنم آن دزد را ** دزد کی داند ثواب و مزد را

باز جواب گفتن ابلیس معاویه را

گفت ما اول فرشته بوده‏ایم ** راه طاعت را به جان پیموده‏ایم‏

سالکان راه را محرم بدیم ** ساکنان عرش را هم دم بدیم‏

پیشه‏ی اول کجا از دل رود ** مهر اول کی ز دل بیرون شود

در سفر گر روم بینی یا ختن ** از دل تو کی رود حب الوطن‏ 2620

ما هم از مستان این می بوده‏ایم ** عاشقان درگه وی بوده‏ایم‏

ناف ما بر مهر او ببریده‏اند ** عشق او در جان ما کاریده‏اند

روز نیکو دیده‏ایم از روزگار ** آب رحمت خورده‏ایم اندر بهار

نه که ما را دست فضلش کاشته ست ** از عدم ما را نه او برداشته ست‏

ای بسا کز وی نوازش دیده‏ایم ** در گلستان رضا گردیده‏ایم‏ 2625

بر سر ما دست رحمت می‏نهاد ** چشمه‏های لطف از ما می‏گشاد

وقت طفلی‏ام که بودم شیر جو ** گاهوارم را که جنبانید او

از که خوردم شیر غیر شیر او ** کی مرا پرورد جز تدبیر او

خوی کان با شیر رفت اندر وجود ** کی توان آن را ز مردم واگشود

گر عتابی کرد دریای کرم ** بسته کی گردند درهای کرم‏ 2630

اصل نقدش داد و لطف و بخشش است ** قهر بر وی چون غباری از غش است‏

از برای لطف عالم را بساخت ** ذره‏ها را آفتاب او نواخت‏