خانه‏ی آن دل که ماند بی‏ضیا ** از شعاع آفتاب کبریا

تنگ و تاریک است چون جان جهود ** بی‏نوا از ذوق سلطان ودود 3130

نی در آن دل تافت نور آفتاب ** نی گشاد عرصه و نه فتح باب‏

گور خوشتر از چنین دل مر ترا ** آخر از گور دل خود برتر آ

زنده‏ای و زنده زاد ای شوخ و شنگ ** دم نمی‏گیرد ترا زین گور تنگ‏

یوسف وقتی و خورشید سما ** زین چه و زندان بر آ و رو نما

یونست در بطن ماهی پخته شد ** مخلصش را نیست از تسبیح بد 3135

گر نبودی او مسیح بطن نون ** حبس و زندانش بدی تا یبعثون‏

او به تسبیح از تن ماهی بجست ** چیست تسبیح آیت روز أ لست

گر فراموشت شد آن تسبیح جان ** بشنو این تسبیحهای ماهیان‏

هر که دید الله را اللهی است ** هر که دید آن بحر را آن ماهی است‏

این جهان دریاست و تن ماهی و روح ** یونس محجوب از نور صبوح‏ 3140

گر مسبح باشد از ماهی رهید ** ور نه در وی هضم گشت و ناپدید

ماهیان جان در این دریا پرند ** تو نمی‏بینی که کوری ای نژند

بر تو خود را می‏زنند آن ماهیان ** چشم بگشا تا ببینی‏شان عیان‏

ماهیان را گر نمی‏بینی پدید ** گوش تو تسبیحشان آخر شنید

صبر کردن جان تسبیحات تست ** صبر کن کان است تسبیح درست‏ 3145

هیچ تسبیحی ندارد آن درج ** صبر کن الصبر مفتاح الفرج‏

صبر چون پول صراط آن سو بهشت ** هست با هر خوب یک لالای زشت‏

تا ز لالا می‏گریزی وصل نیست ** ز انکه لالا را ز شاهد فصل نیست‏

تو چه دانی ذوق صبر ای شیشه دل ** خاصه صبر از بهر آن نقش چگل‏

مرد را ذوق غزا و کر و فر ** مر مخنث را بود ذوق‏از ذکر 3150

جز ذکر نه دین او و ذکر او ** سوی اسفل برد او را فکر او

گر بر آید بر فلک از وی مترس ** کاو بعشق سفل آموزید درس‏

او بسوی سفل می‏راند فرس ** گر چه سوی علو جنباند جرس‏