چون پیمبر نیستی پس رو به راه ** تا رسی از چاه روزی سوی جاه‏

تو رعیت باش چون سلطان نه‏ای ** خود مران چون مرد کشتیبان نه‏ای‏

چون نه‏ای کامل دکان تنها مگیر ** دست‏خوش می‏باش تا گردی خمیر 3455

أنصتوا را گوش کن خاموش باش ** چون زبان حق نگشتی گوش باش‏

ور بگویی شکل استفسار گو ** با شهنشاهان تو مسکین‏وار گو

ابتدای کبر و کین از شهوت است ** راسخی شهوتت از عادت است‏

چون ز عادت گشت محکم خوی بد ** خشم آید بر کسی کت واکشد

چون که تو گل خوار گشتی هر که او ** واکشد از گل ترا باشد عدو 3460

بت پرستان چون که خو با بت کنند ** مانعان راه بت را دشمنند

چون که کرد ابلیس خو با سروری ** دید آدم را حقیر او از خری‏

که به از من سروری دیگر بود ** تا که او مسجود چون من کس شود

سروری زهر است جز آن روح را ** کاو بود تریاق لانی ز ابتدا

کوه اگر پر مار شد باکی مدار ** کاو بود در اندرون تریاق‏زار 3465

سروری چون شد دماغت را ندیم ** هر که بشکستت شود خصم قدیم‏

چون خلاف خوی تو گوید کسی ** کینه‏ها خیزد ترا با او بسی‏

که مرا از خوی من بر می‏کند ** خویش را بر من چو سرور می‏کند

چون نباشد خوی بد سرکش در او ** کی فروزد آن خلاف آتش در او

با مخالف او مدارایی کند ** در دل او خویش را جایی کند 3470

ز انکه خوی بد بگشته ست استوار ** مور شهوت شد ز عادت همچو مار

مار شهوت را بکش در ابتدا ** ور نه اینک گشت مارت اژدها

لیک هر کس مور بیند مار خویش ** تو ز صاحب دل کن استفسار خویش‏

تا نشد زر مس نداند من مسم ** تا نشد شه دل نداند مفلسم‏

خدمت اکسیر کن مس‏وار تو ** جور می‏کش ای دل از دل دار تو 3475

کیست دل دار اهل دل نیکو بدان ** که چو روز و شب جهانند از جهان‏

عیب کم گو بنده‏ی الله را ** متهم کم کن به دزدی شاه را

کرامات آن درویش که در کشتی متهمش کردند