دیر یابد صوفی آز از روزگار ** ز آن سبب صوفی بود بسیار خوار

جز مگر آن صوفیی کز نور حق ** سیر خورد او فارغ است از ننگ دق‏

از هزاران اندکی زین صوفیند ** باقیان در دولت او می‏زیند

چون سماع آمد از اول تا کران ** مطرب آغازید یک ضرب گران‏ 535

خر برفت و خر برفت آغاز کرد ** زین حراره جمله را انباز کرد

زین حراره پای کوبان تا سحر ** کف‏زنان خر رفت و خر رفت ای پسر

از ره تقلید آن صوفی همین ** خر برفت آغاز کرد اندر حنین‏

چون گذشت آن نوش و جوش و آن سماع ** روز گشت و جمله گفتند الوداع‏

خانقه خالی شد و صوفی بماند ** گرد از رخت آن مسافر می‏فشاند 540

رخت از حجره برون آورد او ** تا به خر بر بندد آن همراه جو

تا رسد در همرهان او می‏شتافت ** رفت در آخر خر خود را نیافت‏

گفت آن خادم به آبش برده است ** ز انکه خر دوش آب کمتر خورده است‏

خادم آمد گفت صوفی خر کجاست ** گفت خادم ریش بین جنگی بخاست‏

گفت من خر را به تو بسپرده‏ام ** من ترا بر خر موکل کرده‏ام‏ 545

از تو خواهم آن چه من دادم به تو ** باز ده آن چه فرستادم به تو

بحث با توجیه کن حجت میار ** آن چه بسپردم ترا واپس سپار

گفت پیغمبر که دستت هر چه برد ** بایدش در عاقبت واپس سپرد

ور نه‏ای از سرکشی راضی بدین ** نک من و تو خانه‏ی قاضی دین‏

گفت من مغلوب بودم صوفیان ** حمله آوردند و بودم بیم جان‏ 550

تو جگر بندی میان گربگان ** اندر اندازی و جویی ز آن نشان‏

در میان صد گرسنه گرده‏ای ** پیش صد سگ گربه‏ی پژمرده‏ای‏

گفت گیرم کز تو ظلما بستدند ** قاصد خون من مسکین شدند

تو نیایی و نگویی مر مرا ** که خرت را می‏برند ای بی‏نوا

تا خر از هر که بود من واخرم ** ور نه توزیعی کنند ایشان زرم‏ 555

صد تدارک بود چون حاضر بدند ** این زمان هر یک به اقلیمی شدند