یاد ده ما را سخنهای دقیق ** که ترا رحم آورد آن ای رفیق‏

هم دعا از تو اجابت هم ز تو ** ایمنی از تو مهابت هم ز تو

گر خطا گفتیم اصلاحش تو کن ** مصلحی تو ای تو سلطان سخن‏

کیمیا داری که تبدیلش کنی ** گر چه جوی خون بود نیلش کنی‏

این چنین میناگریها کار تست ** این چنین اکسیرها اسرار تست‏ 695

آب را و خاک را بر هم زدی ** ز آب و گل نقش تن آدم زدی‏

نسبتش دادی و جفت و خال و عم ** با هزار اندیشه و شادی و غم‏

باز بعضی را رهایی داده‏ای ** زین غم و شادی جدایی داده‏ای‏

برده‏ای از خویش و پیوند و سرشت ** کرده‏ای در چشم او هر خوب زشت‏

هر چه محسوس است او رد می‏کند ** و انچه ناپیداست مسند می‏کند 700

عشق او پیدا و معشوقش نهان ** یار بیرون فتنه‏ی او در جهان‏

این رها کن عشقهای صورتی ** نیست بر صورت نه بر روی ستی‏

آن چه معشوق است صورت نیست آن ** خواه عشق این جهان خواه آن جهان‏

آن چه بر صورت تو عاشق گشته‏ای ** چون برون شد جان چرایش هشته‏ای‏

صورتش بر جاست این سیری ز چیست ** عاشقا واجو که معشوق تو کیست‏ 705

آن چه محسوس است اگر معشوقه است ** عاشق استی هر که او را حس هست‏

چون وفا آن عشق افزون می‏کند ** کی وفا صورت دگرگون می‏کند

پرتو خورشید بر دیوار تافت ** تابش عاریتی دیوار یافت‏

بر کلوخی دل چه بندی ای سلیم ** واطلب اصلی که تابد او مقیم‏

ای که تو هم عاشقی بر عقل خویش ** خویش بر صورت پرستان دیده بیش‏ 710

پرتو عقل است آن بر حس تو ** عاریت میدان ذهب بر مس تو

چون زر اندود است خوبی در بشر ** ور نه چون شد شاهد تو پیر خر

چون فرشته بود همچون دیو شد ** کان ملاحت اندر او عاریه بد

اندک اندک می‏ستانند آن جمال ** اندک اندک خشک می‏گردد نهال‏

رو نعمره ننکسه بخوان ** دل طلب کن دل منه بر استخوان‏ 715