این نخواهد شد بروزی و دو روز ** مهلتم ده تا چهل روز تموز

جواب موسی فرعون را

گفت موسی این مرا دستور نیست ** بنده‌ام امهال تو مامور نیست

گر تو چیری و مرا خود یار نیست ** بنده فرمانم بدانم کار نیست

می‌زنم با تو بجد تا زنده‌ام ** من چه کاره‌ی نصرتم من بنده‌ام

می‌زنم تا در رسد حکم خدا ** او کند هر خصم از خصمی جدا 1090

جواب فرعون موسی را و وحی آمدن موسی را علیه‌السلام

گفت نه نه مهلتم باید نهاد ** عشوه‌ها کم ده تو کم پیمای باد

حق تعالی وحی کردش در زمان ** مهلتش ده متسع مهراس از آن

این چهل روزش بده مهلت بطوع ** تا سگالد مکرها او نوع نوع

تا بکوشد او که نی من خفته‌ام ** تیز رو گو پیش ره بگرفته‌ام

حیله‌هاشان را همه برهم زنم ** و آنچ افزایند من بر کم زنم 1095

آب را آرند من آتش کنم ** نوش و خوش گیرند و من ناخوش کنم

مهر پیوندند و من ویران کنم ** آنک اندر وهم نارند آن کنم

تو مترس و مهلتش ده دم‌دراز ** گو سپه گرد آر و صد حیلت بساز

مهلت دادن موسی علیه‌السلام فرعون را تا ساحران را جمع کند از مداین

گفت امر آمد برو مهلت ترا ** من بجای خود شدم رستی ز ما

او همی‌شد و اژدها اندر عقب ** چون سگ صیاد دانا و محب 1100

چون سگ صیاد جنبان کرده دم ** سنگ را می‌کرد ریگ او زیر سم

سنگ و آهن را بدم در می‌کشید ** خرد می‌خایید آهن را پدید

در هوا می‌کرد خود بالای برج ** که هزیمت می‌شد از وی روم و گرج

کفک می‌انداخت چون اشتر ز کام ** قطره‌ای بر هر که زد می‌شد جذام

ژغژغ دندان او دل می‌شکست ** جان شیران سیه می‌شد ز دست 1105

چون به قوم خود رسید آن مجتبی ** شدق او بگرفت باز او شد عصا

تکیه بر وی کرد و می‌گفت ای عجب ** پیش ما خورشید و پیش خصم شب

ای عجب چون می‌نبیند این سپاه ** عالمی پر آفتاب چاشتگاه

چشم باز و گوش باز و این ذکا ** خیره‌ام در چشم‌بندی خدا

من ازیشان خیره ایشان هم ز من ** از بهاری خار ایشان من سمن 1110